Bonifacy z Devon

biskup i męczennik

Wspomnienie w Martyrologium Romanum:

5 czerwca

Życiorys św. Bonifacego z Devon

Święty Bonifacy urodził się w 672 roku w Devon (Anglia). Na chrzcie otrzymał imię Winfryd. Kształcił się w klasztorze w Exeter, następnie złożył śluby zakonne u benedyktynów w Nursling. Do 41. roku życia oddawał się bez reszty nauce. Komentował Biblię, opracował pierwszą pisaną łaciną gramatykę angielską, napisał wiele wierszy. Swoje doświadczenia i wiedzę przekazywał w wykładach i kazaniach.

Silne wewnętrzne pragnienie bycia misjonarzem przywiodło go w 716 roku wraz z grupą towarzyszy do pogańskiej Fryzji. Ponieważ jednak znaczna część mieszkańców była na wojnie, rozczarowani misjonarze wrócili do swej ojczyzny.

Winfryd odrzucił wybór na opata klasztoru w Nursling i w 718 roku udał się do Rzymu, gdzie spotkał się z papieżem Grzegorzem II. To on nadał mu imię Bonifacy – po męczenniku, którego święto właśnie obchodzono. Papież wysłał go jako głosiciela wiary do pogańskiej wówczas Turyngii. W następnych latach Bonifacy działał już w całych Niemczech. Głosił Słowo Boże w Turyngii, Fryzji, Hesji, Wirtemberdze, Westfalii i Bawarii. Trzy razy podróżował do Rzymu aby złożyć sprawozdanie ze swej działalności. Gdy przebywał w Wiecznym Mieście drugi raz w 722 roku, papież Grzegorz II wyświęcił go na biskupa misyjnego.

Już jako biskup przeżył jedno z najbardziej znanych wydarzeń swego życia. Mianowicie, w czasie pobytu we wsi Geismar w Hesji, w której poganie oddawali cześć prastaremu dębowi poświęconemu bogowi wojny Thoronowi, Bonifacy wziął siekierę i ściął drzewo. Poganie, którzy zbiegli się na to widowisko oraz pogańscy kapłani pełni napięcia oczekiwali na reakcję swojego boga, ale nic się nie stało. Z drewna pozyskanego z powalonego dębu Bonifacy kazał następnie wybudować kaplicę, którą poświęcił św. Piotrowi. Po tych wydarzeniach wielu pogan przyjęło chrzest.

W 732 roku papież Grzegorz III mianował Bonifacego arcybiskupem i papieskim wikariuszem Germanii. Wróciwszy z Rzymu Bonifacy rozpoczął więc swoje dzieło na łonie Kościoła niemieckiego. Założył wiele diecezji, zwoływał synody, a w 744 roku założył klasztor w Fuldzie. W roku 747 został biskupem Moguncji.

Pod koniec swego życia Bonifacy znów wrócił do pracy misyjnej we Fryzji.

Dnia 5 czerwca 754 roku Bonifacy i jego 52 towarzyszy zostali zaatakowani przez zgraje pogan i nad rzeką Borne koło Dokkum (dzisiejsza Holandia), brutalnie zamordowani. Zwłoki Bonifacego przeniesiono w uroczystej procesji najpierw do Utrechtu, potem do Moguncji, a w końcu trafiły do klasztoru w Fuldzie, gdzie został pochowany. Jego kult rozwinął się zaraz po śmierci szczególnie w Niemczech i Anglii. Jest nazywany Apostołem Niemiec, a od roku 1867 Fulda jest miejscem obrad corocznej Niemieckiej Konferencji Biskupiej.

W ikonografii przedstawiany jest prawie zawsze jako biskup, rzadziej jako zakonnik benedyktyński. Jego atrybuty to krzyż, przeszyta sztyletem księga, pastorał, bicz pokutny, siekiera lub topór, makieta studni. Czasem przy Bonifacym można zobaczyć postacie bożków, co wskazuje na jego walkę z bałwochwalstwem.

Czego uczy nas św. Bonifacy dziś?

Myślę, że najlepiej oddają to słowa św. Jana Pawła II, wyrażone w liście papieskim z okazji 1250. Rocznicy męczeńskiej śmierci św. Bonifacego. Papież napisał między innymi takie słowa: Św. Bonifacy, który uformował się w wysoko rozwiniętej kulturze monastycznej swej ojczyzny, pozostał przez całe życie nie tylko nauczycielem, lecz również uczniem. Uznał bowiem, że istotnym warunkiem głoszenia i przyjęcia Ewangelii jest zabieganie o duchowy i moralny rozwój człowieka poprzez kultywowanie i przekazywanie starożytnej tradycji wychowania chrześcijańskiego. W tym względzie jest św. Bonifacy wzorem dla katolickich rodzin, szkół i instytucji wychowawczych, zwłaszcza wtedy, gdy owo dziedzictwo jest zagrożone. Jest też wzorem wierności papiestwu, stanowiącemu centralny ośrodek kościelnej jedności.

Myśli św. Bonifacego z Devon

„Kościół jest jakby wielką łodzią płynącą po morzu tego świata. Gdy uderzają weń liczne fale doświadczeń nie wolno jej porzucać; trzeba natomiast kierować”.

„Nie bądźmy jako nieme psy, nie bądźmy milczącymi gapiami, najemnikami uciekającymi przed wilkiem, ale pasterzami troskliwymi, czuwającymi na owczarnią Chrystusa. Dopóki Bóg udziela nam siły, głośmy całą prawdę Bożą wielkim i małym, bogatym i ubogim, ludziom wszelkiego stanu i wieku, w porę i nie w porę”.

Modlitwa do św. Bonifacego

Wszechmogący Boże, święty Bonifacy, męczennik, głosił prawdziwą wiarę i własną krwią ją przypieczętował, spraw za jego wstawiennictwem, abyśmy tę wiarę wiernie zachowywali i wyznawali całym życiem. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

Patronat

Święty Bonifacy z Devon jest patronem diecezji Fulda, Turyngii, piwowarów i krawców.

Galeria zdjęć