król
Wspomnienie w Martyrologium Romanum:
24 lutego
Życiorys św. Etelberta z Kentu
Święty Etelbert z Kentu urodził w 522 roku. Wychowany jako pogański czciciel Odyna. Około 560 roku objął rządy w królestwie Kentu (obecnie Anglia). Po wielu niepowodzeniach zdołał z czasem umocnić swe panowanie tak, że podlegały mu wszystkie ziemie na południe od rzeki Humber.
Ożenił się z Bertą, córką merowińskiego króla Chariberta. Ta paryżanka, ulubienica św. Grzegorza z Tours, była oczywiście chrześcijanką. Król zapewnił jednak żonie swobodę wyznawania i praktykowania religii chrześcijańskiej.
Gdy w 597 roku na wyspę Thanet przybył wraz z towarzyszami, św. Augustyn (późniejszy arcybiskup Canterbury), król pozwolił mu swobodnie głosić wiarę chrześcijańską. Prawdopodobnie sam przyjął chrzest dopiero w 601 roku. Istnieje bowiem list św. Grzegorza Wielkiego skierowany do królowej Berty, w którym papież czyni jej wyrzuty, że tak późno pozyskała męża dla Chrystusa.
W każdym razie Etelbert okazywał teraz misjonarzom coraz większą życzliwość i hojność. Pozwolił im używać starego kościoła św. Marcina, pozostałości po czasach rzymskich, potem zezwolił im na budowanie nowych świątyń i restaurację innych budowli sakralnych. Poza kościołami w Canterbury hojności króla przypisuje się też powstanie świątyń w Londynie, Rochesterze itd. oraz wpływ na przyjęcie chrztu przez króla Sussexu Seberta, który był jego siostrzeńcem.
Etelbert z Kentu zmarł 24 lutego 616 roku. Pochowano go obok Berty w kościele świętych Apostołów Piotra i Pawła. Aż do zniesienia klasztorów za Henryka VIII przed jego grobem paliła się nieustannie lampa. Wcześnie też został wpisany go do martyrologiów.
Modlitwa do św. Etelberta z Kentu
Wszechmogący Boże, niech przykłady Twoich świętych pociągają nas do lepszego życia, spraw, abyśmy nieustannie naśladowali czyny świętego Etelberta, którego pamięć czcimy. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Galeria zdjęć
