pustelnik
Wspomnienie w Martyrologium Romanum:
21 marca
Życiorys św. Lupicyna z Condat
Święty Lupicyn z Condat był bratem św. Romana Jurajskiego. Początkowo razem z bratem przebywał na pustelni w Condat (dziś Saint-Claude). Z czasem życie pustelnicze przeobraziło się tam w życie wspólnotowe. Ponieważ napływ kandydatów był bardzo duży, po pewnym czasie okazało się że klasztor w Condat jest zbyt mały. W związku z tym część mnichów pod wodzą Lupicyna założyła drugi ośrodek w Lauconne. Lupicyn zmarł w nim w 480 roku. W obu klasztorach obowiązywała surowa reguła; nie wolno było jadać mięsa, a używanie mleka i jaj dozwolone było tylko chorym.
Według tradycji święte życie nie podobało się szatanowi. Różnymi sposobami starał się wygnać braci z tego miejsca. Gdy się modlili, szatan rzucał w nich kamieniami i ranił ich. Udręczeni bracia, opuścili w końcu pustelnię. Po drodze wstąpili do pewnego domu, gdzie zastali kobietę. Kiedy opowiedzieli jej, że są pustelnikami i że nie mogąc wytrzymać napaści szatańskich udają się na inne miejsce, niewiasta wielce się zadziwiła, mówiąc, że szatan nikomu nic złego wyrządzić nie może, a skuteczną bronią przeciw niemu jest krzyż i modlitwa. Zawstydzeni bracia niezwłocznie wrócili i nie zważali już na piekielne pokusy, które wskutek ich stałości i gorliwości w modlitwie niezadługo ustały.
Jego relikwie spoczywają w kościele parafialnym św. Romana z Roche. Natomiast na miejscu pięknej ongiś bazyliki, wystawionej ku jego czci, stoi dzisiaj kościółek z XIII wieku, w którym znajdują się relikwie obu braci: św. Lupicyna i św. Romana. O życiu św. Lupicyna możemy przeczytać w zbiorze źródeł monastycznych Żywoty Ojców Jurajskich (Wydawnictwo Benedyktynów Tyniec).
W ikonografii Lupicyn z Condat przedstawiany jest często w towarzystwie swojego brata św. Romana.
Czy wiesz, że…
mianem Ojców Jurajskich nazywamy świętych: Romana, Lupicyna i Eugendusa, którzy w V i na początku VI stulecia kierowali klasztorami w prowincji Galii zwanej Jurą.
Czego uczy nas św. Lupicyn dziś?
Znane jest powiedzenie, że święci chodzą parami. Tak było właśnie w tym przypadku. Św. Roman pokazał drogę swemu bratu i wspólnie swoją pracą i modlitwą każdego dnia dążyli do świętości, dając również przykład wszystkim, którzy się do nich przyłączali.
Również dziś każdy z nas przykładem swego życia może pociągnąć innych do Chrystusa. Starajmy się więc żyć jak na początku chrześcijaństwa, kiedy poganie, jak pisze Tertulian, nawracali się, widząc miłość, która królowała wśród chrześcijan: Patrzcie – mówili – jak oni się miłują (por. Apologetico, 39 §7).
Modlitwa do św. Lupicyna
Boże, Ty nam dałeś w świętym Lupicynie, opacie, wzór ewangelicznej doskonałości, spraw, abyśmy wśród zmiennych kolei życia całym sercem umiłowali sprawy niebieskie. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.