biskup
Wspomnienie w Martyrologium Romanum:
11 marca
Życiorys św. Sofroniusza Jerozolimskiego
Święty Sofroniusz Jerozolimski (utożsamiany dziś powszechnie z Sofroniuszem Sofistą) urodził się w Damaszku (Syria). Pochodził z arystokratycznej rodziny. Nauki pobierał głównie w swoim rodzinnym mieście, gdzie kształcił się w kulturze greckiej i syryjskiej. W młodości udał się do Palestyny i tam został mnichem. Przez jakiś czas przebywał w Nowej Ławrze, a następnie przeniósł się do klasztoru św. Teodozjusza w Betlejem. Następnie udał się ze swoim przyjacielem Janem Moschosem (autor słynnej Łąki duchownej), w podróż do Egiptu oraz Rzymu.
Po śmierci Jana wrócił na Wschód i zaangażował się w spory teologiczne. Występował przeciwko monoteletyzmowi, który wbrew soborowi chalcedońskiemu głosił, że w Chrystusie istnieje jedna tylko wola i jedno bosko-ludzkie działanie.
W 634 roku Sofroniusz został patriarchą Jerozolimy po śmierci dotychczasowego patriarchy św. Modesta. Duże wrażenie wywarło na Wschodzie jego pismo zwane krótko Synodica. Ponadto, dla poparcia swych poglądów, zebrał około sześciuset cytatów z Ojców Kościoła i ułożył je w swoiste Florilegium, które było wspominane w 649 roku na synodzie laterańskim. Wspólnie z Moschosem opracował Żywot Jana Jałmużnika, następnie napisał Enkomion, czyli Pochwałę męczenników Cyrusa i Jana; kilka mów oraz kilka utworów poetyckich.
Gdy 637 roku Arabowie zdobyli Ziemię Świętą, Sofroniuszowi udało się wyprosić u kalifa Omara przyrzeczenie, iż jego żołnierze nie będą się znęcali na ludnością chrześcijańską. Kilka miesięcy później Sofroniusz Jerozolimski zmarł 11 marca 638 roku.
Modlitwa do św. Sofroniusza Jerozolimskiego
Boże, Ty włączyłeś do grona świętych pasterzy świętego Sofroniusza, odznaczającego się wiarą, która zwycięża świat, i gorącą miłością ku Tobie, spraw za jego wstawiennictwem, abyśmy trwając w wierze i miłości, zasłużyli na udział w jego chwale. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Galeria zdjęć
