Duchowa Adopcja Dziecka Poczętego
Jak co roku, w uroczystość Zwiastowania Najświętszej Panny (25 marca) w Dzień Świętości Życia ustanowiony przez św. Jana Pawła II, będzie można włączyć się w dzieło o nazwie Duchowa Adopcja Dziecka Poczętego. Jest to modlitwa trwająca 9 miesięcy w intencji jednego poczętego dziecka, które jest zagrożonego zabiciem w łonie matki.
Modlitwa ta polega na codziennym odmówieniu jednego dziesiątka różańca (dowolna tajemnica) oraz specjalnej, krótkiej modlitwy, w intencji poczętego dziecka i jego rodziców. Całość nie zajmuje więcej niż 5 minut dziennie, a może przyczynić się do budowania cywilizacji życia.
Do modlitw można dołączyć (nie są one obowiązkowe) dowolnie wybrane dodatkowe postanowienia jak np. częsta spowiedź i Komunia św., post, dodatkowe modlitwy, adoracja Najświętszego Sakramentu, czy czytanie Pisma św.
Duchową Adopcję mogą podjąć wszyscy ludzie w każdym wieku (wskazane jest, by młodsze dzieci podejmowały ją pod opieką rodziców).
Odpowiedzialność za życie, czyli medialna hipokryzja
Tak wiele się dziś mówi o koronawirusie. Ciągle słyszymy ile osób jest zarażonych, ile zmarło z powodu tej choroby. Zachęca się nas byśmy zostali w domu i nic nie robili, żeby w ten sposób „uratować” świat. Jednak, paradoksalnie, siedzenie z założonymi rękami, czy leżenie na łóżku przed telewizorem, nie uratuje świata. Niestety – choroby, epidemie, wojny, katastrofy czy inne kataklizmy zdarzają się. Czasem nie mamy na ich powstanie żadnego wpływu, a czasem sami ludzie gotują innym ludziom okrutny los – piekło na ziemi. Co by jednak nie było przyczyną, to skutki zawsze są takie same: ludzkie tragedie, które zbierają żniwo śmierci, pozostawiając smutek i pustkę.
Jakże często dziś słyszę słowa o odpowiedzialności za życie drugiego człowieka. Ale jest to wołanie wyłącznie dotyczące COVID-19, bo jeśli chodzi o życie nienarodzonych dzieci świat nadal pozostaje głuchy. Tu już się głośno nie woła o odpowiedzialności za życie drugiego człowieka, człowieka, który o tą odpowiedzialność sam nie może się upomnieć. W tym przypadku wartość ludzkiego życia redukuje się do embrionu, zlepka komórek, czy „obcego” ciała, którego w każdej chwili można się pozbyć.
Każdego roku na świecie, zgodnie z danymi podawanymi przez Światową Organizację Zdrowia (WHO), przeprowadza się od 40 do 56 milionów aborcji. Każdego dnia okrutną śmiercią ginie 153425 dzieci. Każdej godziny jest uśmiercanych 6393 małych, niewinnych istnień, a każdej minuty wykonuje się 107 aborcji.
Te zabijane dzieci nie są tylko statystyką. Za każdym z nich stoi jakaś historia i po każdym z nich zostaje pustka, smutek, a często ból, rozpacz i ciężar nie do uniesienia.
Dlatego podjęcie Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego może być naszym realnym włączeniem się w obronę życia dzieci nienarodzonych, ale także ogromną pomocą dla rodziców tych dzieci.
Oczywiście za tę modlitwę nikt nam tu na ziemi pewnie nie podziękuje. Nie dowiemy się też kogo nasza modlitwa uratowała, ale ufam, że stojąc przed Panem życia i śmierci usłyszymy słowa: Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią. I to będzie nasza największa nagroda.
Przyrzeczenie Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego
Wskazane jest, by przyrzeczenia były przeprowadzane uroczyście w kościele, chociaż można je złożyć także prywatnie. I pewnie biorąc pod uwagę obecną sytuację, większość z nas przyrzeczenia Duchowej Adopcji złoży właśnie w zaciszu własnego domu.
Aby złożyć przyrzeczenia w domu, należy przed Krzyżem lub świętym obrazem, odczytać poniższą formułę przyrzeczenia:
Najświętsza Panno, Bogarodzico Maryjo, wszyscy Aniołowie i Święci, wiedziony(a) pragnieniem niesienia pomocy w obronie nienarodzonych, ja ………… postanawiam mocno i przyrzekam, że od dnia ……………….., biorę w duchową adopcję jedno dziecko, którego imię Bogu jest wiadome, aby przez 9 miesięcy, każdego dnia, modlić się o uratowanie jego życia oraz o sprawiedliwe i prawe życie po urodzeniu.
Postanawiam:
-
- codziennie odmówić jedną tajemnicę różańca;
- przyjąć (nieobowiązkowo) następujące postanowienia: ……………………………………
- codziennie odmówić poniższą modlitwę w intencji nienarodzonego dziecka:
Modlitwa codzienna
Panie Jezu, za wstawiennictwem Twojej Matki, Maryi, która urodziła Cię z miłością, oraz za wstawiennictwem św. Józefa, człowieka zawierzenia, który opiekował się Tobą po narodzeniu, proszę Cię w intencji tego nie narodzonego dziecka, które duchowo adoptowałem, a które znajduje się w niebezpieczeństwie zagłady. Proszę, daj rodzicom miłość i odwagę, aby swoje dziecko pozostawili przy życiu, które Ty sam mu przeznaczyłeś. Amen.
Garść praktycznych informacji odnośnie Duchowej Adopcji
Na koniec jeszcze kilka ważnych praktyczna informacji.
Jeśli zdarzy się nam któregoś dnia zapomnieć odmówić modlitwy Duchowej Adopcji, nie jest to grzechem. Grzechem jest świadome i dobrowolne zlekceważenie składanego Bogu przyrzeczenia. W wypadku krótkiej przerwy należy Duchową Adopcję kontynuować, przedłużając modlitwę o opuszczone dni. Natomiast dłuższa przerwa (miesiąc, dwa) przerywa Duchową Adopcję. Należy wtedy ponowić przyrzeczenie i starać się je dotrzymać.
Formułę przyrzeczenia można pobrać poniżej, wydrukować, wypełnić i przekazać w swojej parafii (jeśli jest prowadzona Duchowa Adopcja), albo przesłać pocztą lub mailem do Centralnego Ośrodka Duchowej Adopcji w Częstochowie. Nie jest to konieczne, ale warto to zrobić chociażby ze względów statystycznych.
Wszystkich, którzy chcą dzień po dniu śledzić powstające nowe życie, a jednocześnie pamiętać o codziennej modlitwie, zachęcam do zainstalowania na telefonie specjalnej aplikacji. Ja osobiście korzystam z aplikacji Adoptuj życie przygotowanej przez Fundację Małych Stópek ze Szczecina.
Ponadto, każda z osób, która złoży przyrzeczenie Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego i poinformuje o tym mailowo Fundację Małych Stópek (adres email: duchowaadopcja@fundacjamalychstopek.pl), otrzyma w odpowiedzi specjalny Modlitewnik na 280 dni modlitwy za życie zagrożone.
Życzę wszystkim wytrwałości w modlitwie, którą jak Bóg da, zakończymy 25 grudnia 2020 roku, a więc w dzień Bożego Narodzenia.
