Święci patroni adwentu

Tak się w tym roku złożyło, że pierwszy dzień adwentu pokrył się z pierwszym dniem grudnia. I choć to dopiero początek ostatniego miesiąca roku, ja mam nieodparte wrażenie, że święta już tuż, tuż. Wszystko to za sprawą świątecznych reklam i iluminacji. Kreują one świąteczną pseudo-atmosferę i odwracają naszą uwagę od tego, co dla nas katolików najważniejsze.

A przecież przed nami 24 dni oczekiwania i czuwania na święta Bożego Narodzenia. Jak więc dobrze przeżyć adwent, żeby nie był on tylko czasem bliżej nieokreślonej radości, szałem zakupów i świętowaniem urodzin Tego, dla którego już dawno nie ma czasu i miejsca w naszym życiu?

Najświętsza Maryja Panna

Na czas adwentu Kościół daje nam świętych przewodników, którzy mają nam pomóc jak najlepiej przygotować się na przyjście Zbawiciela. Na pierwsze miejsce wysuwa się Najświętsza Maryja Panna, ta dla której adwent – czas oczekiwania na narodziny Syna, był czasem szczególnym. Któż bowiem może nas lepiej przygotować na narodziny Jezusa, jak nie ta, która przez 9 miesięcy nosiła go pod swoim Niepokalanym Sercem? Dlatego właśnie Maryja przez cały okres adwentu zaprasza nas roraty i światłem roratniej świecy, która Ją symbolizuje, rozświetla mroki naszego życia prowadząc do Jezusa.

Podobno król Polski Zygmunt Stary wyjednał sobie w Stolicy Apostolskiej przywilej, aby w jego kaplicy na Wawelu przez cały Adwent mogła być odprawiana Msza św. do Matki Bożej. Przywilej ten został później rozszerzony na cały nasz kraj i tak zapoczątkowały się tak bardzo popularne w Polsce roraty.

Także w każdym adwencie – dnia 8 grudnia, Maryja zaprasza nas na uroczystość Swego Niepokalanego Serca. Jest to szczególny dzień, w którym między godziną 12 a 13 wielu wiernych włącza się w modlitwę w tak zwanej Godzinie Łaski. Maryja obiecała, że modlącym się w tym czasie ześle wiele łask dla duszy i ciała.

Święty Jan Chrzciciel

Drugim patronem adwentu jest niewątpliwie św. Jan Chrzciciel. To ten, który spotkał Jezusa będąc jeszcze pod sercem swej matki św. Elżbiety, a to spotkanie wywarło na niego tak wielki wpływ, że aż poruszył się z radości w łonie swej matki (por. Łk 1,44). To właśnie Jan, kroczył mężnie przed Jezusem, aby przygotować mu drogę. To on wyznał wiarę w Zbawiciela, mówiąc o nim: Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata (J 1,29). To on w końcu został ścięty na rozkaz Heroda za to, że był wierny swemu powołaniu i konsekwentnie szedł raz obraną drogą (por. Mk 6,17-29).

Na jego wielką rolę w historii zbawienia wskazuje także Kościół poświęcając mu w liturgii dwa dni – 24 czerwca – Uroczystość Narodzenia Jana Chrzciciela oraz 29 sierpnia – wspomnienie jego męczeńskiej śmierci.

Święty prorok Izajasz

I jest też trzecia postać, która prowadzi nas przez czas adwentu. To prorok Izajasz, którego księgę czytamy w adwencie podczas Mszy św. To od niego pochodzą słowa, które tak często wybrzmiewają w adwencie: Rorate coeli desuper et nubes pluant iustum: Aperiatur terra et germinet Salvatorem (Spuśćcie rosę, niebiosa, z góry! Obłoki niech ześlą z deszczem Sprawiedliwego. Niech się otworzy ziemia i zrodzi Zbawiciela – por. Iz 45,8). Z jego proroctw, pisanych sześć wieków przed narodzeniem Chrystusa, przebija się ogromna tęsknota, a zarazem nadzieja na przyjście Mesjasza. Te proroctwa mają także poruszyć nasze serca i skierować je nie tylko na przyjście Jezusa w uroczystości Jego narodzenia, ale także na Jego powtórne przyjście w chwale.

Modlitwa

Panie Boże, niech święci patroni adwentu – Niepokalana Dziewica Maryja, święty Jan Chrzciciel i święty prorok Izajasz, pomogą nam prostować kręte ścieżki naszego życia, niech rozpalają nasze serca miłością, niech rozświetlają najmroczniejsze zakamarki naszej duszy tak, by Chrystus każdego dnia mógł rodzić się w naszym sercu. Który żyje i króluje na wieki wieków. Amen.