pustelnik
Wspomnienie w Martyrologium Romanum:
12 czerwca
Życiorys św. Onufrego Wielkiego
Święty Onufry żył w Egipcie na przełomie IV i V wieku. Po edukacji w klasztorze w Hermopolis przez ponad 60 lat przebywał samotnie na pustyni, w pobliżu Tebaidy. Jest przedstawicielem wielkich pustelników pierwszych wieków. Całe swoje życie spędził samotnie na pustkowiu. Według podania całym jego okryciem były długie włosy i broda sięgająca do kolan. Św. Pafnucy podaje w historii Onufrego legendę, że Onufrego żywił codziennie anioł, a w każdą niedzielę przynosił mu Komunię świętą.
Według liturgii greckiej śmierć Onufrego miała miejsce 12 czerwca. Rok jest nieznany. Jego kult rozpowszechnił się szczególnie na Wschodzie. W Konstantynopolu miał on dwie kaplice, wystawione ku jego czci. Także w Rzymie ku czci Onufrego wystawiono kościół. Obecnie jego relikwie spoczywają w Sutera, na Sycylii. Jest patronem mnichów, dorożkarzy, pielgrzymów, tkaczy. W ikonografii przedstawia się go z długimi włosami i brodą. Jego atrybutami są: anioł z hostią, czaszka, grota przy źródle, dwa lwy kopiące mu dół, korona, kruk z chlebem w dziobie, krzyż w dłoni; duży, stojący krzyż, łańcuch wokół go opasujący. Do martyrologiów łacińskich wprowadzono go dopiero w XVI stuleciu. Baroniusz umieścił go pod dniem 12 czerwca.
Modlitwa do św. Onufrego Wielkiego
Wszechmogący Boże, niech przykłady Twoich świętych pociągają nas do lepszego życia, spraw, abyśmy nieustannie naśladowali czyny świętego Onufrego, którego pamięć czcimy. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Patronat
Święty Onufry Wielki jest patronem Monachium, mnichów, dorożkarzy, pielgrzymów, tkaczy.
Galeria zdjęć
