dziewica
Wspomnienie w Martyrologium Romanum:
28 lutego
Życiorys św. Marany z Syrii
Święta Marana żyła w IV wieku w mieście Veria lub Berea (dzisiejsze Aleppo w Syrii). Jej rodzice byli znamienici i bogaci. Jednak Marana, wraz ze swoją siostrą św. Cyrą, obrała życie pustelnicze. Teodoret z Cyru, który je odwiedził, napisał o nich w swej Historii mnichów syryjskich.
Po oczyszczeniu małej działki siostry zbudowały pod gołym niebem pomieszczenie pozostawiając jedynie mały otwór, przez który podawano im jedzenie. Ich mała pustelnia znajdowała się w zasięgu ludzkich siedlisk, aby słyszano ich modlitwy oraz słowa i brano z nich przykład do życia w miłości i modlitwie. Tylko Marana mogła rozmawiać z innym kobietami i to tylko na Wielkanoc. Głosu Cyry nikt nie słyszał.
Pustelnice były ubrane w długie bluzy, całkowicie ukrywające głowę i twarz oraz piersi i ręce. Na swych ciałach nosiły ciężkie żelazne łańcuchy i cierpliwie znosiły głód. Przez trzy lata jadły jedzenie tylko raz na czterdzieści dni. Po jakimś czasie dołączyli do nich dawni służący, którzy również chcieli wieść ascetyczne życie. Kobiety umieściły ich w osobnej chacie obok własnej zagrody i przemawiały do nich przez okno, zachęcając do modlitwy i postu.
św. Marana i Cyra z Syrii
Marana i Cyra tylko dwa razy opuściły swoje odosobnienie: raz by udać się na pielgrzymkę do Ziemi Świętej, a drugi raz aby odwiedzić grób św. Tekli. Siostry zmarły około 450 roku. Do synaksariów bizantyńskich wpisano je pod dniem 28 czerwca, natomiast Baroniusz umieścił je w swym martyrologium pod dniem 3 sierpnia. Nowe Martyrologium Romanum wspomina obie dziewice 28 lutego.
Modlitwa do św. Marany z Syrii
Boże, ze czcią wspominamy dziewicze życie świętej Marany, wysłuchaj nasze prośby i spraw, abyśmy wytrwali w Twojej miłości i postępowali w niej aż do końca życia. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Galeria zdjęć
