król, męczennik
Wspomnienie w Martyrologium Romanum:
1 maja
Wspomnienie w Polsce:
2 maja

Życiorys św. Zygmunta I
Święty Zygmunt urodził po 472 roku w Lyonie (Francja). Znany jest w historii jako król Burgundów. Początkowo był arianinem, ale pod wpływem biskupa św. Awita z Vienne przeszedł około roku 497 na katolicyzm. Gdy w 516 roku objął tron po swoim ojcu, jego obyczaje były jeszcze dalekie od ideału chrześcijańskiego.
Za namową swej drugiej żony dopuścił się zbrodni. Macocha doniosła mu, że jego syn z pierwszej żony, Sigeryk, knuje przeciw niemu spisek. Król uwierzył w oskarżenie i kazał go udusić. Gdy się opamiętał, gorzko tego żałował, z rozpaczą rzucił się na zwłoki syna. Potem pokutował w ufundowanym przez siebie klasztorze świętego Maurycego w Szwjcarii.
Jednak o śmierć wnuka upomniał się Teodoryk Wielki. Sprzymierzył się z królami frankońskimi. Zygmunt opuścił klasztor i udał się na pole walki. Przegrał wojnę i został zmuszony do ucieczki z żoną i dziećmi. Schronił się w klasztorze. Zdradzony i ujęty razem z żoną i synami wrzucony do studni, gdzie 1 maja 524 roku zmarli.
Po śmierci Zygmunt zasłynął cudami. Opinia publiczna zachowała go w pamięci jako króla pobożnego i zatroskanego o chwałę Bożą. Porównywano go z królem Dawidem, który też dopuścił się zbrodni zabójstwa, a jednak odpokutował za ten grzech i otrzymał Boże przebaczenie. Ciało św. Zygmunta pochowano w klasztorze św. Maurycego, w którym pokutował za swój grzech. Święty Grzegorz z Tours nazwał Zygmunta męczennikiem. Część jego relikwii w XII wieku złożono w Płocku. W ikonografii jego atrybutem jest studnia, w której został utopiony.
Modlitwa do św. Zygmunta I
Boże, Ty zaszczyciłeś świętego króla Zygmunta dwiema koronami: doczesną i wieczną oraz upragnioną palmą męczeństwa, a jego ciało spoczywające w głębi wód wskazałeś wiernym; spraw, abyśmy oddając cześć zasługom Męczennika, za jego wstawiennictwem doznawali obrony we wszystkich przeciwnościach. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa. Amen.
Patronat
Święty Zygmunt I jest patronem Płocka.