opat
Wspomnienie w Martyrologium Romanum:
9 stycznia
Życiorys św. Adriana z Canterbury
Święty Adrian z Canterbury urodził się około 635 roku w Libii (Afryka Północna). W połowie 640 roku jego rodzina uciekła przed inwazją arabską do Neapolu (Włochy). Adrian został opatem zakonu benedyktyńskiego, którego siedziba znajdowała się niedaleko Monte Cassino we Włoszech.
Papież, św. Witalian, uznał, iż on właśnie najlepiej nadaje się, aby objąć wolne stanowisko arcybiskupa Canterbury (Anglia). Jego zdolności predysponowały go, aby nauczał i wychowywał naród wciąż jeszcze młody w wierze. Ale Adrian, uważając się za niegodnego, zaproponował na swoje miejsce św. Teodora z Tarsu. Papież zgodził się, ale wysłał go jako pomocnika i doradcę św. Teodora.
Do Brytanii wyruszyli w 668 roku. Ich droga wiodła przez Francję. Tam Adrian został uwięziony przez Ebroina, burmistrza Neustrii, jako wysłannik wschodniego cesarza, a Teodor powędrował dalej sam. Kiedy wreszcie udało się Adrianowi dotrzeć do Brytanii, odnalazł Teodora już zatwierdzonego na swoim biskupstwie i został mianowany opatem w klasztorze św. Piotra i Pawła w Canterbury, który był założony przez św. Augustyna z Canterbury.
Pod rządami Adriana szkoła klasztorna zaczęła przyciągać wielu studentów z odległych stron. Sam święty był wyszkolony w Piśmie świętym, biegły w nauce Ojców Kościoła, władał dobrze greką i łaciną szkolną. Oprócz tych przedmiotów nauczano także poetyki, astronomii i obliczeń kalendarzowych.
Adrian zmarł w Canterbury 9 stycznia 710 roku. Tam też został pochowany. Jego grób stał się miejscem licznych cudów. W roku 1091 jego ciało zostało odnalezione w nienaruszonym stanie.
Modlitwa do św. Adriana z Canterbury
Boże, Ty nam dałeś w świętym Adrianie, opacie, wzór ewangelicznej doskonałości, spraw, abyśmy wśród zmiennych kolei życia całym sercem umiłowali sprawy niebieskie. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Galeria zdjęć
