Benedykt z Anianu

Benedykt

Jest to imię łacińskie, pierwotnie przydomek. Benedictus notowane jest już w inskrypcjach jako imię własne, zarówno pogan, jak i chrześcijan. Formalnie są to imiesłowy przeszłe od czasownika benedicere ‘dobrze mówić o kimś, dobrze życzyć komuś’, a benedictus, ‘to ten, któremu dobrze życzono, którego błogosławiono’. Być może łacińskie Benedictus jako imię było przekładem greckiego Eulógios. Do Polski imię przyszło z chrześcijaństwem, zapewne w związku z benedyktynami. W źródłach jest poświadczone od 1187 roku. Istnieje tez wiele skróceń i zdrobnień jak: Bieniasz, Bieniaszek, Bieniek, Bieniesz, Bienisz, Bienik, Bień, z których wiele stało się następnie nazwiskami. W okresie średniowiecza niektóre zdrobnienia imienia Benedykt mieszały się ze zdrobnieniami od imion Bienijamin (dziś Beniamin) i Beno.

Odpowiedniki obcojęzyczne: łac. Benedictus, ang. Benedict i Bennet, fr. Bénédict, Benoit, Benet, hiszp. Benedicto, Benito, niem. Benedikt i Benediktus, ros. Wenedikt, wł. Benedetto, Benito, Betto