dziewica
Wspomnienie w Martyrologium Romanum:
4 września
Życiorys św. Rozalii
Święta Rozalia urodziła się 6 października 1129 roku na zamku Oliwella w Palermo (Sycylia). Jej ojciec Sinibaldi był kuzynem króla Wilhelma I zwanego Złym, a matka – Maria Guiscarda – pochodziła z rodu księcia Apulii i Kalabrii Roberta Guiscardo, który wraz z Rogerem I zdobył dla Normanów Sycylię od Saracenów.
Jak głosi legenda, jeszcze przed jej narodzinami matka miała się dowiedzieć we śnie, że ma nadać niemowlęciu nieznane i niezwykłe imię – Rozalia. Imię to miało się składać z nazw dwóch najpiękniejszych kwiatów: róży i lilii, mających świadczyć o życiu czystym, niewinnym, dziewiczym i oddanym Bogu (lilia), ale też o sercu gorejącym miłością do Boga i bliźnich, życiu pełnym poświęcenia, całkowitego wyrzeczenia się świata, pokuty i wielkich umartwień (róża i jej kolce). Był to też pewnego rodzaju symbol – zapowiedź, że dziewczynka w przyszłości okaże się najpiękniejszym kwiatem całego rodu i wyspy Sycylii.
Rozalia od najmłodszych lat żyła w luksusie. Początkowo opiekowała się nią szlachetnie urodzona i bardzo pobożna opiekunka o imieniu Laurika. Później miejsce mamki zajęła ochmistrzyni królewska Antonia. Często dawała Rozalii do rąk krzyż z wizerunkiem Chrystusa Pana kształcąc jej wiarę i pobożność. Gdy Rozalia dorastała, rodzice często zabierali Ją na przyjęcia, aby powoli przyzwyczajała się do wystawnego życia. Była dzieckiem radosnym i serdecznym, zawsze szczera i uprzejma.
Już w wieku dwunastu lat zrozumiała, że dworskie życie jest nie dla niej. Wybrała więc życie w ubóstwie, w zaparciu samej siebie, z dźwiganiem krzyża na każdy dzień i w tajemnicy przed rodziną złożyła Panu Bogu ślub dozgonnej czystości.
Nieświadomi sytuacji rodzice snuli plany matrymonialne, a o rękę pięknej księżniczki zabiegali najznakomitsi młodzi rycerze. Wreszcie ojciec ogłosił zaręczyny Rozalii z wysoko urodzonym młodzieńcem Baldwinem. Dzień przed oficjalnymi zaręczynami Rozalia po kryjomu opuścić dom i schroniła się w górskiej grocie, jako pustelnica. Legenda głosi, że miała wtedy 14 lat. Zabrała ze sobą tylko kilka niezbędnych drobiazgów oraz krzyż i modlitewniki. Pierwszym miejscem pobytu była grota w Quisquinie. Przebywając tam żywiła się leśnym runem, owocami kaktusów, kasztanami, korzonkami i wodą źródlaną. Po pewnym czasie opuściła grotę Quisquinie i udała się do Monte Pellegrino.
św. Rozalia
Tam też wyczerpana życiem pustelniczym zmarła w 4 września 1160 roku mając zaledwie 31 lat. Niektóre źródła podają, że Rozalia przed śmiercią gorąco pragnęła się wyspowiadać i przyjąć Komunię świętą. Stąd pojawia się zakonnik, niejaki Cyryl, który o pragnieniu pustelnicy został powiadomiony w objawieniu. Udał się więc pośpiesznie i udzielił umierającej Rozalii wiatyku.
15 lipca 1624 roku w grocie, na górze Monte Pellegrino, odkryto jej relikwie, których uroczyste przeniesienie do katedry w Palermo uśmierzyło panującą w tym mieście epidemię dżumy.
Istnieją też stosunkowo wczesne ślady jej kultu, którego ośrodkiem po dziś dzień jest wspomniana grota, przebudowana na świątynię. Co roku ściągają tam rzesze pielgrzymów. Do Martyrologium Romanum wpisał Rozalię pod dniem 4 września papież Urban VIII w 1630 roku.
W ikonografii święta Rozalia przedstawiana jest często jak pisze na ścianie swoje imię. Jej atrybutami są: czaszka, grota, w której mieszkała i wieniec z róż.
Patronat
Święta Rozalia jest patronką Sycylii, Palermo, chroni od zarazy i chorób zakaźnych.
Ślubowanie św. Rozalii
Mój najmilszy Jezu, Stwórco mój, Odkupicielu mój, Zbawicielu mój! Ja Rozalia, niegodna służebnica Twoja, u Stóp Majestatu Twego, w obecności wszystkich świętych i Aniołów w niebie, Tobie ślubuję i przyrzekam, że czystość duszy i ciała zachowam przez cały ciąg życia mojego. Ciebie całym i szczerym sercem obiecuję kochać, jako duszy mojej jedynego Oblubieńca, a dla chwały i czci Twojego Przenajświętszego Imienia, i dla Twojej Boskiej miłości, odrzekam się wszelkich całego świata próżności i rozkoszy; a ja Ci się teraz z ciałem i duszą oddaję na całopalną, aż na wieki ofiarę: tak też od Ciebie wzajemnie Najmiłościwszy Panie i Dobro moje najwyższe, niech będę uznana i przyjęta za Twoją najniższą służebnicę i niegodną oblubienicę, aż na wieki wieków. Amen.
Modlitwa do św. Rozalii
Boże, któryś święte ciało służebnicy Twojej, Rozalii, wśród skalistych gór znalezione, za niebieskie lekarstwo i obronę w czasie zarazy nam darować raczył, udziel hojnie Twoim wiernym, którzy jej pomocy wzywamy, łaski zachowania od wszelkich niebezpieczeństw chorób ciała i ducha. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Galeria zdjęć
