męczennica
Wspomnienie w Martyrologium Romanum:
30 maja
Życiorys św. Dymfny
Święta Dymfna jest postacią mało znaną. Żyła zapewne między VII a IX wiekiem. O jej życiu opowiada późna legenda napisana przez Piotra, kanonika z Cambrai, pomiędzy 1238 a 1247 rokiem. Według niej, Dymfna była królewną irlandzką, którą po śmierci matki chciał poślubić własny ojciec. Nawrócona w tajemnicy na chrześcijaństwo, uciekła wówczas na kontynent. W podróży towarzyszył jej kapłan Gerebern. Zatrzymali się w Gheel, w Brabancji i tam wiedli życie pustelnicze.
Po latach ojciec odnalazł córkę i wraz ze wspomnianym kapłanem kazał stracić w Gheel. Okoliczni mieszkańcy pochowali ich ciała, a następnie wybudowali kościół, w którym umieszczono ich sarkofagi. Ponieważ zaś ojca Dymfny uważali za szalonego, do sanktuarium przybywali pielgrzymi z umysłowo chorymi. Ci, którzy nie doznali łaski uzdrowienia, często pozostawali w miejscowym schronisku, które dało początek wielkiemu przytułkowi.
W ikonografii Dymfna przedstawiana jest jako córka króla, bądź jako pustelnica. Często u jej stóp znajduje się diabeł. Niekiedy przedstawiana jest także w chwili śmierci. Wspomnienie obchodzone było 15 maja, zapewne ze względu na to, że w tym dniu wydobyto ich szczątki. Najnowsze Martyrologium Romanum wspomina ją 30 maja.
Modlitwa do św. Dymfny
Boży, Ty ukazujesz swoją moc w ludzkiej słabości, od Ciebie święta Dymfna otrzymała siłę do zniesienia męczeństwa, niech wszystkim, którzy się radują jej chwałą, zawsze wyprasza łaskę do przezwyciężania pokus. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Patronat
Święta Dymfna jest patronką umysłowo chorych i opętanych.
Galeria zdjęć
