zakonnica
Wspomnienie w Martyrologium Romanum:
7 czerwca
Życiorys bł. Anny od św. Bartłomieja
Błogosławiona Anna od św. Bartłomieja (hiszp. Ana de San Bartolomé) urodziła się jako Ana García Manzanas 1 października 1549 roku we wsi El Almendral (Hiszpania), w rodzinie wiejskiej szlachty. Jej rodzice posiadali zdrową tradycyjną pobożność, którą przekazali Annie i jej licznemu rodzeństwu. Byli też ludźmi zamożnymi, dobrze sytuowanymi.
Gdy Anna miała 10 lat jej rodzice zmarli na skutek zarazy. Wydarzenie to zmieniło jej życie. Anna przeszła pod opiekę starszych braci, którzy powierzyli jej troskę o bydło. Pokornie podjęła to zajęcie, spędzając całe dni na polach, pasąc owce, modląc się wiele i odnajdując w pięknie przyrody obecność Boga. W tym klimacie modlitwy i samotności dojrzewała w niej decyzja podjęcia życia zakonnego.
Przezwyciężając opory ze strony braci, którzy pragnęli ją widzieć w stanie małżeńskim i już nawet przygotowali dla niej kandydata, wstąpiła 2 listopada 1569 roku do pierwszego klasztoru reformy terezjańskiej w Avila, przyjmując z rąk św. Teresy Avila habit jako tak zwana siostra konwerska, czyli według ówczesnych zwyczajów przeznaczona do pokornych posług i prac. Jej pokora, duch modlitwy i wybitna osobowość szybko zwróciły uwagę św. Teresy Wielkiej. Po trzech latach życia zakonnego dopuściła ją do uroczystej profesji zakonnej w dniu 15 sierpnia 1572 roku, zaś trzy miesiące później zabrała ją ze sobą na nową fundację do Valladolid.
Odtąd Anna od św. Bartłomieja, bo takie imię przyjęła w zakonie, była zawsze blisko św. Teresy od Jezusa. Towarzyszyła jej w zakładaniu prawie wszystkich kolejnych klasztorów karmelitanek bosych i często wspierała radą. Anna miała przez to okazję dogłębnie poznać ducha Teresy z Avila oraz to, co istotne w duchowości i misji Karmelu. Towarzyszyła jej w ostatniej podróży do Alba de Tormes, gdzie dosłownie na jej rękach Reformatorka Karmelu zmarła.
Podczas procesu beatyfikacyjnego św. Teresy od Jezusa Anna od św. Bartłomieja złożyła obszerne zeznania – ważne świadectwo dotyczące życia i świętości swej duchowej Matki. W 1603 roku breve Klemensa VII In supremo otworzyło drogę do przeszczepienia Karmelu do Francji, w wyniku czego już następnego roku razem z pięcioma innymi siostrami Anna udała się do Francji, gdzie razem z Anną od Jezusa założyła sześć klasztorów: w Paryżu, Pontoise, Dijon, Amiens, Tours i Rouen. Dwa lata później zobligowano ją aby została tzw. siostrą chórową, co dało jej możliwości przyjmowania urzędów w zakonie. Uczyniono to, ze względu na jej wybitne zdolności i znajomość ducha terezjańskiego oraz z myślą o powierzeniu jej urzędu przełożonej.
Rzeczywiście, trzy dni po otrzymaniu czarnego welonu jako siostra chórowa została mianowana przeoryszą nowej fundacji w Pontoise, a następnie w Tours. W 1611 roku udała się do Belgii dla przeszczepienia również tam Karmelu terezjańskiego. Rok później założyła klasztor w Amberes w Belgii, gdzie pozostała aż do swej śmierci, która miała miejsce w dniu 7 czerwca 1626 roku.
Bł. Anna od św. Bartłomieja rozwijała się także pod kątem pisarskim. Oprócz licznych listów oraz sprawozdań duchowych pisała także swą autobiografię, konferencje duchowe, które jako przeorysza głosiła siostrom, a także Obronę dziedzictwa terezjańskiego – dzieło, w którym broniła dziedzictwa św. Teresy Wielkiej. Anna nawoływała siostry do wierności tradycji terezjańskiej i Zakonowi. W konsekwencji karmelitanki zostały wyrzucone z Bourges i z Burdeos za to, że pragnęły być pod jurysdykcją Zakonu, a nie tamtejszych biskupów. Anna przeżywała natomiast boleśnie fakt odłączenia się drugiego klasztoru karmelitanek w Amberes, które przybyły tam z Anglii oraz klasztoru w Louvain i ich przejścia pod jurysdykcję biskupów.
Kilka lat po śmierci bł. Anny od św. Bartłomieja ukazała się drukiem jej obszerna biografia, a następnie w wersji flamandzkiej została wydana jej własna autobiografia. Zaraz po śmierci Anny podjęto też starania o jej beatyfikację. Jednak ze względu na zmianę prawa regulującego proces beatyfikacji i kanonizacji, do grona błogosławionych zaliczył ją dopiero 6 maja 1917 roku papież Benedykt XV.
Myśli bł. Anny od św. Bartłomieja
„Milczenie jest cenne; zachowując milczenie i umiejąc słuchać Boga, dusza wzrasta w mądrości, a Bóg uczy ją tego, czego nie może nauczyć się od ludzi”.
„Mój Panie, skoro dotrzymujesz mi towarzystwa, nie pozwól mi już więcej iść tam, gdzie są inni ludzie, ale pójdźmy sami w góry, ponieważ mając Twoje towarzystwo, niczego mi nie zabraknie”.
„Powiem tutaj, dla chwały naszego Pana, że On zawsze dawał mi pociechę, gdy czyniłam dobro bliźniemu, gdy nadarzyła się okazja i gdy pomagałam mu w potrzebie. To prawda, że w takich sytuacjach narażałam się na niedogodności, ale zamiast niedogodności znalazłam prawdziwą pociechę. To dobremu Mistrzowi to zawdzięczam i tak pozostało do dziś. Niech Jego święte Imię będzie błogosławione!”
Modlitwa do bł. Anny od św. Bartłomieja
Boże Ojcze, który nagradzasz pokornych, Ty pobłogosławiłeś swoją służebnicę Annę od św. Bartłomieja wyjątkową miłością i cierpliwością; niech jej modlitwy nam pomagają, a jej przykład inspiruje nas do niesienia naszego krzyża i wierności w miłowaniu Ciebie oraz innych ze względu na Ciebie. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Galeria zdjęć
