męczennice
Wspomnienie liturgiczne:
18 listopada
Tło historyczne
W 1931 roku, po proklamowaniu Drugiej Republiki Hiszpańskiej, zaczęły pojawiać się pożary kościołów i obiektów sakralnych. Kiedy siostry wizytki z Madrytu dowiedziały się, że również ich klasztor ma być podpalony, przełożona, siostra Maria Gabriela Hinojosa Naveros, zebrała wszystkie siostry i nakazała, aby przebrały się w świeckie ubrania. Siostry miały w małych grupach wyjść z klasztoru i schronić się u rodzin.
21 maja, dziesięć dni po przymusowej ewakuacji, wizytkom udało się wrócić z rozproszonych domów. Jednak sytuacja nie wydawała się ponownie spokojna. Z tego powodu zakonnice przeniosły się do Oronoz w Nawarze, gdzie przebywały do marca 1932 roku.
W pierwszych miesiącach 1936 roku, ponieważ nadal było bardzo niespokojnie, siostry udały się znów do Oronoz. Nie chcąc jednak całkowicie opuścić klasztoru, nowa przełożona, matka Leokadia Aparici, ustaliła, że w jego murach pozostanie siedem sióstr. Były to: s. Maria Gabriela Hinojosa Naveros (odpowiedzialna za grupę), s. Teresa Maria Cavestany Anduaga, s. Józefa Maria Barrera Izaguirre, s. Maria Agnieszka Zudaire Galdeano, s. Maria Aniela Olaizola Garagarza, s. Maria Engracia Lecuona Aramburu i S. Maria Cecylia Cendoya Araquistain.
W klasztorze siostry przebywały zaledwie miesiąc. Starały się prowadzić zwyczajne życie w przestrzeganiu Reguły, w kontemplacji Boga i w ofierze z siebie. Siostra Józefa Maria napisała: We wszystkim się radujemy, bo nadszedł czas wielkich poświęceń, a co za tym idzie, zasłużenia na życie wieczne, jeśli potrafimy z niego skorzystać… Cieszę się, bo wierzę, że spełniam wolę Bożą.
W lipcu siostry przeniosły się do piwnicy w pobliżu klasztoru, zgodnie z planem przełożonego; wydzierżawił go, gdyby pojawił się podobny przypadek. Spędzały jednak całe dnie w klasztorze, bijąc w dzwony i sprawiając wrażenie, że nadal jest on zamieszkały.
Męczeńska śmierć wizytek z Madrytu
18 lipca 1936 roku wybuchła wojna domowa. Opuszczenie miejsca schronienia stało się dla nich niemożliwe. Niektórzy znajomi sugerowali, żeby poszukały azylu w zagranicznych konsulatach, ale wizytki były pewne, że ich sąsiedzi dochowają tajemnicy. Wierne zaleceniom przełożonej nie chciały się też rozdzielać.
W sierpniu jedna złośliwa pani wskazała komunistom miejsce schronienia się zakonnic. Odbyły się przeszukania piwnicy, jednak nie znaleziono nic za co można by je aresztować. 17 listopada 1936 roku, po czwartej rewizji, milicja rozeszła się z pozdrowieniem o posmaku groźby: Do jutra!. Zakonnice następny dzień spędziły na modlitwie i poście przygotowując się do śmierci.
Następnego wieczoru pojawił się patrol FAI (Iberyjskiej Federacji Anarchistycznej), aby załadować siostry na ciężarówkę. Zakonnice wychodząc na ulicę uczyniły znak krzyża. Część zebranego tłumu podziwiała ich odwagę, ale inni krzyczeli: Powinni ich rozstrzelać tutaj na miejscu, bo robiąc znak krzyża rzucają nam wyzwanie.
Po krótkiej podróży wizytki zostały wywiezione za miasto. Gdy wysiadły z ciężarówki natychmiast zostały rozstrzelane. Najmłodsza z nich, siostra Maria Cecylia, w przeciwieństwie do innych nie doznała obrażeń i ze strachu uciekła. po początkowych obawach oddała się w ręce milicji i trafiła do więzienia. W końcu została zastrzelona o świcie 23 listopada 1936 roku przed murem cmentarza Vallecas pod Madrytem.
Siostry, które przebywały w Oronoz, nie wiedziały nic o tym, co się stało. Do Madrytu wróciły w 1939 roku i zaczęła poszukiwanie swoich współsióstr. Cztery ciała, zostały odnalezione na cmentarzu Almudena. Pozostałe, siostry, których ciał nie zidentyfikowano zostały pochowane w Valle de los Caidos, koło Madrytu, gdzie zbudowano bazylikę pod wezwaniem Krzyża Świętego.
Męczennice z Madrytu beatyfikował 10 maja 1998 roku Ojciec Święty Jan Paweł II. Podczas homilii beatyfikacyjnej papież powiedział między innymi takie słowa:
Po tym poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali». Jakże trafnie oddają te słowa dzisiejszej ewangelii postawę s. Gabrieli de Hinojosa i jej sześciu towarzyszek ze zgromadzenia wizytek, które poniosły śmierć męczeńską w Madrycie również w 1936 roku! Posłuszeństwo i braterska wspólnota to fundamentalne elementy życia konsekrowanego. Rozumiały to siostry, które w duchu posłuszeństwa pozostały w Madrycie mimo prześladowań, aby śledzić z bliska losy swojego klasztoru. Szukając umocnienia w milczeniu, modlitwie i wyrzeczeniach, przygotowywały się do złożenia Bogu wielkodusznej ofiary całopalnej. Gdy dziś czcimy je jako męczenniczki Chrystusa, one prowadzą nas światłem swojego przykładu, wstawiają się za nami i oczekują nas w chwale. Niech ich życie i śmierć będzie wzorem dla sióstr wizytek w klasztorach rozsianych po całym świecie, i niech przyciągnie do nich liczne powołania, które będą wcielały w życie łagodną i pełną słodyczy duchowość św. Franciszka Salezego i św. Joanny Franciszki de Chantal.
(Jan Paweł II, Homilia podczas Mszy św. beatyfikacyjnej, Rzym 10.05.1998 r.)
Martyrologium Romanum o Męczennicach z Madrytu
Nowe Martyrologium Romanum wspomina sześć zakonnic 18 listopada, czyli w dniu narodzin dla nieba (dies natalis), słowami: W Madrycie, w Hiszpanii, bł. Maríi del Refugio (María Gabriela) Hinojosa i Naveros oraz pięciu towarzyszek, dziewic z Zakonu Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny i męczennic, które pozostały zamknięte w klasztorze podczas zaciekłych prześladowań, ale zdradziecko schwytani przez milicjantów, zostali rozstrzelani, wychodząc w ten sposób na spotkanie Pana.
Siostra Maria Cecylia wspominana jest natomiast w Martyrologium Romanum również w dniu śmierci, czyli 23 listopada słowami: Niedaleko Madrytu w Hiszpanii, błogosławionej Marii Cecylii (Maria Felicyta) Cendoya y Araquistain, dziewicy z Zakonu Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny i męczennicy, która w czasie wielkiego prześladowania, tej samej nocy, w którą aresztowano jej siostry spontanicznie oddała się w ręce milicjantów i najwyższą ofiarą potwierdziła swoje świadectwo wiary wraz z towarzyszkami.
Natomiast liturgiczne wspomnienie wszystkich 7 męczennic zostało wyznaczone na 18 listopada. Wspominamy w tym dniu błogosławione siostry wizytki z Madrytu:
Modlitwa za przyczyną bł. Męczennic z Madrytu
Jezu cichy i pokornego Serca, któryś uwieńczył palmą męczeństwa s. Marię Gabrielę i jej sześć towarzyszek, udziel nam łaski naśladowania ich życia, wielkodusznego oddania się Tobie i Twojej wiernej miłości. Prosimy Cię za ich wstawiennictwem o łaskę (…), jeśli to jest dla Twojej większej chwały i dobra naszych dusz. Amen.
3x Chwała Ojcu…
Najświętsze Serce Jezusa ufam Tobie!