męczennicy
Wspomnienie w Martyrologium Romanum:
2 listopada
Męczennicy z Isfahanu
Święci Męczennicy z Isfahanu w Persji (obecnie Iran) zginęli za wiarę w Chrystusa w 345 roku, za panowania króla Sapora II. W Persji, gdzie panująca dynastia pozostała wierna mazdeizmowi, chrześcijaństwo, przenikające tu od przeszło stu pięćdziesięciu lat, nie uzyskało oficjalnego poparcia, wręcz przeciwnie. Dwaj pierwsi Saporzy uznając, że chrześcijanie dzielą uczucia ich wroga, cesarza, traktowali ich jak buntowników. Nastał wtedy okres okrutnych prześladowań, w czasie których zginęło tysiące męczenników. Sozomenos mówi nawet o szesnastu tysiącach.
Ustały one dopiero w końcu IV wieku, po zawarciu pokoju z Rzymem. W 410 roku na synodzie w Persji ustalono listę czterdziestu biskupów. Od tego czasu Kościół w Iranie, odłączony od Cezarei, swej odległej duchowej metropolii, rozwijał się pomyślnie aż do zalewu islamu.
Niektórzy z nich zostali spalenie, inni natomiast ścięci mieczem. Martyrologium Romanum wspomina męczenników z Isfahan 2 listopada wymieniając z imienia:
św. Acyndyna
św. Pegazjusza
św. Anempodysta
św. Aftoniusza
św. Elpidefora
Relikwie męczenników zostały później przeniesione do Konstantynopola i czczone w poświęconym im kościele. W 1204 roku, podczas czwartej krucjaty, relikwie Acyndyna trafiły do Francji w Vedans, a stamtąd do opactwa Rosières. Podczas rewolucji francuskiej relikwie zaginęły, lecz sto lat później, w 1892 roku, odnalazły się w Grozon. Święci męczennicy z Isfahan są czczeni na Wschodzie i na Zachodzie, szczególnie wspomina ich Kościół Bizantyjski.
Galeria zdjęć
