opat
Wspomnienie w Martyrologium Romanum:
12 stycznia
Życiorys św. Aelreda z Rievaulx
Święty Aelred urodził się około 1100 roku w Hexhfm (Anglia). Naukę rozpoczął w rodzinnym mieście, a następnie kontynuował w Durham. Potem przebywał na dworze króla Dawida I, króla Szkocji. W roku 1134 został cystersem w Rievaulx. Piastował w opactwie różne urzędy i funkcje. Opiekował się nowicjuszami wykazując wobec nich ogromną cierpliwość i łagodność. W 1143 r. zlecono mu także sprawy nowo powstającego opactwa w Revensby pod Lincolnem. Cztery lata później powrócił do Rievaulx gdzie został obrany opatem.
Aelred mimo, że przyjaźnił się z królem Dawidem i Henrykiem II, pozostał człowiekiem skromnym i uduchowionym. Napisał kilka dzieł: De spirituals amicitia, De oneribus, De institutione inclusarum, De anima oraz kilka utworów hagiograficznych. Zmarł 12 stycznia 1166 roku. Jeszcze za życia uznano go za drugiego Bernarda. Potem ceniono go raczej jako teologa i pisarza ascetycznego. Rozgłosu nabrał w naszych czasach jego dialog De amicitia, wzorowany na Cyceronie.
W ikonografii Aelred przedstawiany jest jako opat z księgą w ręku. Wspominany jest w różnych dniach (3 lutego, 3 marca) natomiast najnowsze Martyrologium Romanum wspomina go w dniu narodzin dla nieba (dies natalis), czyli 12 stycznia.
Modlitwa do św. Aelreda
Boże, Ty nam dałeś w świętym Aelredzie, opacie, wzór ewangelicznej doskonałości, spraw, abyśmy wśród zmiennych kolei życia całym sercem umiłowali sprawy niebieskie. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Patronat
Święty Aelred z Rievaulx jest wzywany przeciw chorobie nerek i kamienicy nerkowej.
Myśli św. Aelreda
„Prawdziwa, doskonała i wieczna przyjaźń to taka, której nie zniszczy zazdrość, nie osłabi jej podejrzenie, nie zerwie pragnienie władzy. W obliczu wielkich prób nie ustąpi, pod uderzeniami się nie załamie, wobec udręk nieugięta, wobec wielu niesprawiedliwości niewzruszona.”
„Ten kto nie czci Matki, ten bez wątpienia odmawia czci i Synowi”.
„Jeżeli człowiek chce miłować samego siebie, nie powinien się hańbić żadną niedozwoloną przyjemnością cielesną. Aby zaś nie ulegać pożądliwości zmysłowej, należy zwrócić wszystkie uczucia ku słodyczy Ciała Pańskiego.”