biskup
Wspomnienie w Martyrologium Romanum:
11 października
[ez-toc]
Życiorys św. Brunona z Kolonii
Święty Bruno z Kolonii, zwany także Wielkim, urodził się w 925 roku. Był trzecim synem króla Niemiec Henryka Ptasznika i królowej św. Matyldy. Król Otton I, brat Brunona, a następnie cesarz niemiecki, mianował go opatem w Lorch. Bruno miał wtedy 11 lat, był to więc tytuł jedynie dla pobierania dochodów z opactwa. W wieku 17 lat został mianowany kanclerzem królewskim. Była to pierwsza po królu godność w państwie. Pierwszy dokument z podpisem Brunona nosi datę 31 maja 940 roku. Bruno miał wtedy zaledwie 16 lat. Powierzona mu została szkoła, w której naukę pobierała elita młodzieży, synowie najznakomitszych rodzin.
W roku 953 zmarł metropolita koloński Wikfried. Kanonicy wybrali na jego miejsce świętego Brunona. Otton I zatwierdził ten wybór. Tak więc w wieku 29 lat Bruno otrzymał święcenia biskupie i objął archidiecezję. Dzięki niemu powstało wiele nowych świątyń i klasztorów. W roku 962 papież Jan XII koronował Ottona I na cesarza. W tej uroczystości uczestniczył wierny i oddany jego brat Bruno. Jego monarchia nadal jednak była luźną federacją księstw i królestw. Zdarzało się, że niektórzy książęta odmawiali cesarzowi posłuszeństwa. Często w takich sytuacjach Otton prosił o pomoc właśnie swego brata.
Misje Brunona z Kolonii zapobiegły wielu konfliktom i waśniom, przyczyniły się też do umocnienia jedności młodego cesarstwa i do wzmocnienia Kościoła. Gdy wybuchł konflikt we Francji, Brunona zaproszono na rozjemcę. W drodze powrotnej do Kolonii, w Reims, zasłabł i wkrótce zmarł 11 października 965 roku, mając zaledwie 41 lat. Ciało sprowadzono do Kolonii i umieszczono w kościele opactwa benedyktyńskiego św. Pantaleona, które wystawił. Zaraz po jego śmierci zaczęto oddawać mu cześć, ale kult zaaprobował dopiero w 1870 roku papież Pius IX.
Modlitwa do św. Brunona z Kolonii
Boże, Ty włączyłeś do grona świętych pasterzy świętego Brunona, biskupa, odznaczającego się wiarą, która zwycięża świat, i gorącą miłością ku Tobie; spraw za jego wstawiennictwem, abyśmy trwając w wierze i miłości, zasłużyli na udział w jego chwale. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Galeria zdjęć
