królowa
Wspomnienie w Martyrologium Romanum:
14 marca
Życiorys św. Matyldy
Święta Matylda urodziła się około roku 895 w Engern (Niemcy). Była córką saskiego hrabiego Teodoryka i Reinhildy, spokrewnionej z królewskim rodem duńsko-fryzyjskim. Wychowywała ją jednak babka, ksieni klasztoru w Herford. W 909 roku dziewczyna poślubiła saskiego księcia Henryka Ptasznika, z którym miała trzech synów: Ottona I Wielkiego, Henryka Kłótnika i św. Brunona z Kolonii oraz dwie córki: Jadwigę i Gerbergę.
Gdy zmarł król Konrad, Henryk Ptasznik został wybrany nowym monarchą. Matylda, będąc królową, nadal żyła skromnie, gorliwie oddając się modlitwie i postom. Wspomagała także biednych. Dzięki jej dobroczynności zbudowano liczne kościoły, przytułki i szpitale. Jej mąż stoczył wiele zwycięskich wojen. Lud wierzył, że to pobożność Matyldy była źródłem jego sukcesów i dlatego małżonek nie sprzeciwiał się szczodrobliwości swojej żony, choć skarb królestwa nieraz był zagrożony.
Sytuacja zmieniła się jednak po śmierci Henryka. Tron objął jej najstarszy syn Otton. Jednak Henryk, jego młodszy brat, nie chciał się z tym pogodzić. Matka zdołała zapobiec bratobójczej walce, ale sama stała się ofiarą swych wysiłków – bracia zawarli rozejm i postanowili ograniczyć wpływy królowej-matki. Oskarżyli ją, że darowiznami na rzecz Kościoła doprowadza państwo do ruiny. W związku z tym nakazali Matyldzie przedstawić szczegółowe wyliczenia, a w jej najbliższym otoczeniu umieścili szpiegów.
Matylda podzieliła, więc cały majątek między synów i sama schroniła się na wsi. Niedługo potem Otton ciężko zachorował, a książę Henryk I doznał wielu niepowodzeń. Lud i Kościół wierzyli, że to kara za krzywdy, które wyrządzili swej matce. Otton też widać tak myślał, gdyż ubłagał Matyldę, by wróciła na dwór i oddał jej cały majątek. Dzięki temu królowa mogła kontynuować dzieło, które rozpoczęła za młodu – wspomaganie Kościoła i biednych. W 962 roku towarzyszyła Ottonowi w wyprawie do Rzymu po koronę cesarską. Po powrocie osiadła w klasztorze w Nordhausen.
Pod koniec życia Matylda przeniosła się jednak do klasztoru w Quedlinburgu i tam zmarła 14 marca 968 roku. Została pochowana w kościele św. Serwacego, obok swego męża. Lud szybko otoczył ją czcią należną świętym. W ikonografii przedstawiana jest jako królowa. Jej atrybutami są: korona, budynek klasztoru, jałmużniczka. Pierwszy jej życiorys ukazał się zaraz po jej śmierci, natomiast drugi polecił spisać cesarz rzymski św. Henryk II.
Patronat
Święta Matylda jest patronką fałszywie oskarżonych, wdów, dużych rodzin, rodziców którym zmarły dzieci.
Modlitwa do św. Matyldy
Boże, od Ciebie święta królowa Matylda otrzymała dar dobroci i miłosierdzia, spraw, abyśmy i my w swoim życiu umieli kochać i wspomagać wszystkich naszych bliźnich. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Galeria zdjęć
