prorok, postać biblijna
Wspomnienie w Martyrologium Romanum:
23 lipca
Życiorys św. Ezechiela
Święty Ezechiel syn Buziego, był kapłanem, należącym zapewne do elity jerozolimskiej. W 597 roku został uprowadzony do Babilonu i przymusowo osiedlony w Tell-Abib, nad kanałem Kebar. Tam w 593 roku doznał pierwszej wielkiej wizji. Za nią poszły kolejne, zawsze poczynające się pośród ekstaz, wyrażane przy pomocy porównań śmiałych, nawet zaskakujących, bardziej nasycone intelektem niż przepajane uczuciem.
Sam prorok wyłania się z nich z obliczem surowym, o niewzruszonym wyrazie twarzy. Wobec posłania Bożego zachowywał się biernie. Zapowiadał klęski spowodowane grzechami, ale budził też nadzieję na powrót reszty Izraela, na odbudowę świątyni, której zakamarki znał na wylot. Mężnie stanął na krzyżujących się drogach narodu i mężnie wskazywał szlaki do przebycia. Niektóre z jego mów zapisywano od razu na papirusowych zwojach, inne odtwarzano później z pamięci.
Księga Ezechiela była zawsze umieszczana w Biblii po Izajaszu i Jeremiaszu. Sam autor powszechnie uchodził za trzeciego z wielkich proroków. Za takiego brała też Ezechiela tradycja chrześcijańska. Grecy wspominali go w dniach 21, 20 lub 23 lipca, łacinnicy natomiast w dniu 10 kwietnia, przy czym Martyrologium Romanum wzmiankuje jego grób i domniemane męczeństwo. Pochodzi to z przypisywanego św. Izydorowi z Sewilli dziełka De ortu et obitu patrum. W rzeczywistości daty i miejsca śmierci wielkiego proroka historia nam nie przekazała. Nowe Martyrologium Romanum wspomina go 23 lipca.
Modlitwa do św. Ezechiela
Wszechmogący Boże, niech przykłady Twoich świętych pociągają nas do lepszego życia, spraw, abyśmy nieustannie naśladowali czyny świętego Ezechiela, którego pamięć czcimy. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Galeria zdjęć
