kapłan, zakonnik
Wspomnienie w Martyrologium Romanum:
16 grudnia
Wspomnienie w Polsce:
13 października
Życiorys bł. Honorata Koźmińskiego
Błogosławiony Honorat Koźmiński urodził się 16 października 1829 roku w Białej Podlaskiej, w rodzinie inteligenckiej. Na chrzcie otrzymał imię Wacław. Uczył się w gimnazjum w Płocku, a następnie studiował na wydziale budownictwa warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych. Podczas nauki w gimnazjum zaniechał praktyk religijnych, co w konsekwencji doprowadziło go do zupełnej utraty wiary.
23 kwietnia 1846 roku został aresztowany pod zarzutem udziału w spisku i osadzony w X pawilonie Cytadeli Warszawskiej. Wówczas ciężko zachorował. Wtedy też dokładnie zrewidował swoje życie i nawrócił się. Po wyjściu z więzienia wrócił na studia. Po ukończeniu studiów, 8 grudnia 1848 roku wstąpił do zakonu kapucynów i otrzymał imię Honorat. Rok później złożył pierwsze śluby zakonne.
Mimo, że chciał zostać bratem zakonnym, przełożeni wyznaczyli mu drogę życia kapłańskiego. Po ukończeniu studiów teologicznych, 27 listopada 1852 roku przyjął święcenia kapłańskie. Wkrótce został mianowany profesorem retoryki oraz sekretarzem prowincjała, lektorem teologii, nadzwyczajnym rekolekcjonistą i spowiednikiem nawracających się. Zasłynął w Warszawie jako znakomity rekolekcjonistą i misjonarz ludowy. Swoją głęboką pobożnością i wrażliwością wielu ludzi przyprowadził do Chrystusa.
Ojciec Honorat żył w ciężkich czasach dla Ojczyzny i dla Kościoła. Polska była pod zaborami. Po powstaniu styczniowym w Królestwie Polskim wprowadzono stan wojenny. Nastąpiła kasata zakonów. Wprawdzie władze carskie pozostawiły część klasztorów, ale zostały one przeznaczone na wymarcie gdyż nie było można przyjmować nowych kandydatów i kandydatek. W tym czasie Honorat Koźmiński został skierowany do Zakroczymia pod Warszawą. Tworzył tam grupy tercjarek. Około 1889 roku zwrócił się do Stolicy Świętej o zatwierdzenie zgromadzeń bezhabitowych i uzyskał aprobatę. Dzięki temu powstało 26 stowarzyszeń tercjarskich, z których na przestrzeni lat uformowało się 16 zgromadzeń zakonnych.
Honorat Koźmiński poprzez swoje duchowe córki i synów starał się docierać do wszystkich środowisk i odrodzić w społeczeństwie ducha gorliwości pierwszych chrześcijan. Kierował tymi wspólnotami przez konfesjonał i korespondencję. Do dziś istnieją trzy zgromadzenia habitowe: felicjanki – powołane we współpracy z bł. Marią Angelą Zofią Truszkowską, serafitki, kapucynki, i czternaście bezhabitowych. Zgromadzenia o. Honorata podejmowały prace charytatywne i apostolskie wśród młodzieży, w fabrykach, wśród ludu wiejskiego, w przytułkach dla ludzi starych i upośledzonych.
Powstały w 1893 roku na terenie Królestwa ruch mariawitów zaszkodził opinii o. Honorata. W 1908 roku biskupi zreorganizowali jego zgromadzenia, a ich postanowienie zatwierdził Watykan. Honorat Koźmiński miał powstrzymać się od kierowania swoim zgromadzeniami. Decyzję tę przyjął to z posłuszeństwem i pokorą.
Ostatecznie osiadł w Nowym Mieście nad Pilicą. W 1895 roku został komisarzem generalnym polskiej prowincji kapucynów i przyczynił się do znacznego rozwoju zakonu. Z wielką gorliwością długie godziny spędzał w konfesjonale. Prowadził surowe życie pełne umartwień i modlitwy. Gdy stracił słuch i podupadł na zdrowiu resztę swego życia spędził na modlitwie i kontemplacji.
Wyczerpany pracą apostolską, zmarł 16 grudnia 1916 roku. Beatyfikował go 16 października 1988 roku Ojciec Święty Jan Paweł II. W ikonografii o. Honorat Koźmiński przedstawiany jest w habicie kapucyńskim. Najnowsze Martyrologium Romanum wspomina go w dniu narodzin dla nieba (dies natalis), to jest 16 grudnia, natomiast w Polsce jego wspomnienie przypada na dzień 13 października. Jest głównym patronem diecezji łowickiej.
Patronat
Błogosławiony Honorat Koźmiński jest patronem diecezji łowickiej.
Czego uczy nas bł. Honorat Koźmiński dziś?
Błogosławiony Honorat uczy nas jak odczytywać znaki czasu. Pokazuje nam jak trwać w wierze i jak działać w czasach, w których przyszło nam żyć. Uczy nas, jak w świetle Ewangelii rozwiązywać sprawy trudne i zaradzać ludzkim potrzebom. Uczy nas pokory w przyjmowaniu Bożej woli i trwania na modlitwie.
Myśli bł. Honorata Koźmińskiego
„Bóg mnie kocha jak ojciec dziecko, które ani pojmuje tej miłości, ani na nią zasłużyć nie może”.
„Trzeba wolę Bożą we wszystkim upatrywać, a nie rządzić się własnym rozumem”.
„Módl się tylko z ufnością, a Pan Bóg zaradzi najlepiej wszystkiemu”.
„Daj mi, Boże, miłość doskonałą, a wszystko się naprawi”.
„Osoba uboga ma wszystko u Boga”.
„Szczęście dla nas, chrześcijan jest, kiedy pewnym krokiem zdążamy do nieba”.
„Ci, którzy się modlą, więcej czynią dla świata, aniżeli ci, którzy walczą”.
Modlitwa do bł. Honorata Koźmińskiego
Wszechmogący Boże, który przez wywyższenie błogosławionego Honorata wzywasz nas do świętego życia, wysłuchaj nas przez jego wstawiennictwo i uczyń nas narzędziami pokoju płynącego ze sprawiedliwości i przebaczenia. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
Modlitwa o kanonizację bł. Honorata Koźmińskiego
Wszechmogący, Dobry Boże, bądź uwielbiony za to, że błogosławionego Honorata, kapucyna, założyciela licznych ewangelicznych wspólnot zakonnych, obdarzyłeś wieloma charyzmatami i posłużyłeś się nim jako narzędziem do ożywienia życia religijnego w narodzie polskim, uciemiężonym obcą niewolą. Wysłuchaj próśb, które Ci przedkładam za wstawiennictwem Twojego Sługi.
Wyrwij mnie z duchowego odrętwienia, abym nie pozwalał szatanowi zasiewać w mojej duszy kąkolu zagłuszającego wzrost Bożego ziarna. Rozjaśnij ciemności mego ducha na drodze prowadzącej do wewnętrznego oczyszczenia i ciągłego formowania mojego charakteru. Obudź we mnie zapał, jaki towarzyszył życiu błogosławionego Honorata, pełnemu gorliwości i heroicznej ofiarności apostolskiej.
Spraw, bym w dwudziestym pierwszym wieku, za przykładem Błogosławionego mógł dzielić się ewangelicznym duchem i umacniać wiarę, podtrzymywać nadzieję oraz rozpalać miłość wśród moich sióstr i braci.
Rozpalaj we mnie pragnienie apostolskiego czynu, abym w życiu codziennym, swoim własnym przykładem wskazywał na obecność Oblicza Twojego Syna. Spraw łaskawie, abym w drugim tysiącleciu chrześcijaństwa w mojej Ojczyźnie, potrafił żyć duchem umiłowania Chrystusa i Jego Kościoła.
Ojcze Przedwieczny przez Twojego Syna Jezusa Chrystusa, a naszego Zbawiciela, i za wstawiennictwem Jego Matki, naszej Współodkupicielki, proszę Cię o rychłą kanonizację błogosławionego Honorata. Przez tegoż Chrystusa Pana naszego. Amen.
Za zgodą Kurii Metropolitalnej Warszawskiej z dnia 4.02.2003 r., Nr 410/NK/03
Galeria zdjęć
