wdowa
Wspomnienie w Martyrologium Romanum:
25 lipca
Życiorys św. Olimpii z Konstantynopola
Święta Olimpia urodziła się około 366 roku w Konstantynopolu (Turcja). Była córką znanego dostojnika państwowego. Gdy skończyła osiemnaście lat poślubiła prefekta tego miasta Nebrydiusza, ale po niespełna dwóch latach owdowiała. Postanowienie, że ponownie nie wstąpi w związek małżeński wpędziło ją w kłopoty, była bowiem zarówno bogata jak i piękna.
W 391 roku przekazała wielkie sumy na cele dobroczynne i chrześcijańskie świątynie. Od patriarchy Nektariusza otrzymała też godność diakonisy. Wraz z innymi diakonisami Olimpia wiodła surowe życie. Była najważniejszą i najbardziej umiłowaną z niewiast, które pozostały wierne św. Janowi Chryzostomowi, gdy ten w 404 roku został deportowany do Kukuzy w Armenii. Za popieranie jego sprawy musiała wiele wycierpieć. Gdy oskarżono ją o zamiar podpalenia katedry w Konstantynopolu, z ironią i odwagą stawiła czoło prefektowi. Ukarano ją wysoką grzywną i od tej pory, aż do śmierci, przerzucano z miejsca na miejsce.
Wszystkie przeciwieństwa losu znosiła z ogromną cierpliwością, będąc przy tym wzorem rozwagi, mądrości i życzliwości w stosunku do prześladowców. Zmarła 25 lipca 408 roku najprawdopodobniej w Nikomedii. Zachowało się siedemnaście listów św. Jana Chryzostoma adresowanych do świętej Olimpii. Zawierały one wiadomości o ich autorze, wskazania, aby zbyt daleko nie posuwała się w swej dobroczynności (prowadziło to bowiem do wykorzystywania jej dobroci), podziękowania za jej wierną służbę oraz przekazywały dalsze odpowiedzialne zadania. W ikonografii Święta ubrana jest w ciemne mnisze szaty, w prawej dłoni trzyma krzyż.
Modlitwa do św. Olimpii z Konstantynopola
Boże, Ty co roku dajesz nam radość ze wspomnienia świętej Olimpii, spraw, abyśmy ją naśladowali, prowadząc życie prawdziwie chrześcijańskie. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.