biskup
Wspomnienie w Martyrologium Romanum:
4 grudnia
Życiorys św. Osmunda
Święty Osmund, według XV-wiecznego tekstu miał być synem Henryka, hrabiego Séez (Francja), a przez matkę Izabellę, siostrzeńcem Wilhelma Zdobywcy. Z tym ostatnim przybył w roku 1066 do Anglii. W sześć lat później objął urząd kanclerza. W roku 1078 Lanfrank konsekrował go na biskupa Salisbury albo raczej Old Sarum, miejscowości położonej w pobliżu miasta, zabezpieczonej normandzkimi fortyfikacjami.
Osmund dokończył wówczas budowę katedry, którą w roku 1092 dedykował Matce Najświętszej. Uporządkował też sprawy kapituły. Stworzył również lokalny obrządek, którego ostateczna redakcja przypadła w 1222 roku biskupowi Ryszardowi Poore.
Biskup Osmund zmarł 4 grudnia 1099 roku i został pochowany w katedrze w Old Sarum. Jego grób i szczątki przeniesiono do nowej katedry po jej ukończeniu, a pod koniec XIV wieku sława cudów biskupa Osmunda stała się tak szeroko rozpowszechniona, że po należytych konsultacjach kapituła z Salisbury postanowiła zwrócić się do papieża z wnioskiem o jego kanonizacja. Zostało to ostatecznie ogłoszone przez papieża Kaliksta III w 1456 roku.
Patronat
Święta Osmund jest patronem Salisbury.
Modlitwa do św. Osmunda
Boże, Światło i Pasterzu wiernych, Ty postawiłeś świętego Osmunda na czele Twojego ludu, aby go karmił słowem i kształtował własnym przykładem, spraw, abyśmy za jego wstawiennictwem zachowali wiarę, której nauczał, i szli drogą, którą nam wskazał. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Galeria zdjęć
