postać biblijna
Wspomnienie w Martyrologium Romanum:
8 lipca
Życiorys św. Pryski
Święta Pryska (Pryscylla) jest wspominana w Martyrologium Romanum wraz ze swoim mężem św. Akwilą. Pryska żyła w I wieku i prawdopodobnie była Żydówką pochodzącą z Rzymu (por. Dz 18,2). Razem ze swoim mężem chrześcijaństwo przyjęli w latach czterdziestych w Rzymie, skąd po edykcie Klaudiusza w roku 49/50 zostali wydaleni. Przybyli wówczas do Koryntu i tam spotkali św. Pawła Apostoła, który zamieszkał w ich domu i razem z nimi pracował przy wyrobie namiotów.
święci Akwila, Pryska i Paweł Ap.
Później przenieśli się do Azji Mniejszej, do Efezu. Tam odegrali kluczową rolę w dopełnieniu formacji chrześcijańskiej aleksandryjskiego Żyda Apollosa. Znał on wiarę chrześcijańską tylko pobieżnie, toteż gdy go Pryscylla i Akwila usłyszeli, zabrali go ze sobą i wyłożyli mu dokładnie drogę Bożą (Dz 18,26). Kiedy Apostoł Paweł pisze z Efezu swój Pierwszy List do Koryntian, do swoich pozdrowień dołącza wyraźnie pozdrowienia od Akwili i Pryscylli razem ze zbierającym się w ich domu Kościołem (1 Kor 16,19).
Tak więc widzimy, że małżonkowie ci odgrywali bardzo ważną role w pierwotnym Kościele. W swoim domu przyjmowali grupę miejscowych chrześcijan, gromadzących się, by słuchać słowa Bożego i sprawować Eucharystię. Następnie udali się znów do Wiecznego Miasta.
święci Akwila, Pryska i Paweł Ap.
Paweł, pisząc do Rzymian, dołącza bowiem wyraźne pozdrowienie: Pozdrówcie współpracowników moich w Chrystusie Jezusie, Pryskę i Akwilę, którzy za moje życie nadstawili karku i którym winienem wdzięczność nie tylko ja sam, ale i wszystkie Kościoły [nawróconych] pogan. Pozdrówcie także Kościół, który się zbiera w ich domu (Rz 16,3-5). Apostoł Narodów uznaje ich wyraźnie za prawdziwych i cennych współpracowników w swym apostolacie. Wzmianka o tym, że ryzykowali za niego życie, odnosi się prawdopodobnie do interwencji w jego sprawie podczas jednego z jego pobytów w więzieniu, być może w samym Efezie (por. Dz 19, 23; 1 Kor 15, 32; 2 Kor 1, 8-9).
O dalszych losach świętych małżonków wiadomości nie posiadamy. Wiemy, że do końca życia opiekowali się wspólnotami chrześcijańskimi. Jedno jest pewne: – jak mówił papież Benedykt XVI – do wdzięczności pierwotnych Kościołów, o których mówi św. Paweł, powinna się dołączyć nasza wdzięczność, ponieważ dzięki wierze i apostolskiemu zaangażowaniu wiernych świeckich, rodzin i małżonków, jak Pryscylla i Akwila, chrześcijaństwo dotarło do naszego pokolenia. Wzrastało nie tylko dzięki apostołom, którzy je głosili. Aby mogło się zakorzenić wśród ludu i bujnie rozwinąć, konieczne było zaangażowanie tych rodzin, małżonków, wspólnot chrześcijańskich i wiernych świeckich, którzy przygotowali podłoże dla rozwoju wiary. Kościół zawsze wzrasta tylko w ten sposób. W szczególności ta para pokazuje, jak ważna jest działalność małżeństw chrześcijańskich. Kiedy mają oparcie w wierze i głębokiej duchowości, naturalną koleją rzeczy odważnie angażują się na rzecz Kościoła i w Kościele. Przedłużeniem i w jakiejś mierze uwzniośleniem ich codziennego, wspólnego życia staje się przyjęcie wspólnej odpowiedzialności za dobro mistycznego Ciała Chrystusa, nawet jeśli jest to jego nieznaczna cząstka. Tak było w pierwszym pokoleniu i tak będzie często. Z ich przykładu możemy wyciągnąć jeszcze jedną ważną naukę: każdy dom może stać się małym Kościołem. Zarówno w znaczeniu, że powinna w nim panować miłość chrześcijańska, którą cechuje altruizm i wzajemna troska, jak jeszcze bardziej w znaczeniu, że życie rodzinne oparte na wierze winno być skoncentrowane wokół Jezusa Chrystusa jako jedynego Pana (Benedykt XVI, Audiencja generalna 07.02.2007).
Pryska i Akwila wspominani byli na Wschodzie w dniach 13 lutego oraz 13 lub 14 lipca, a na Zachodzie Ado umieścił ich pod dniem 8 lipca i tak wspomina ich najnowsze Martyrologium Romanum.
Modlitwa do św. Pryski
Boże, Ty co roku dajesz nam radość ze wspomnienia świętej Pryski, spraw, abyśmy ją naśladowali, prowadząc życie prawdziwie chrześcijańskie. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Galeria zdjęć
