()

Bellinus

Jest to imię pochodzące od łacińskiego przydomka Bellus. Może być zatem spieszczeniem lub przydomkiem wskazującym na przynależność do Bellusa. Bellinus zatem to ‘piękniś’ lub ‘należący do Bellusa, syn Bellusa’. W Polsce nie używane.

Odpowiedniki obcojęzyczne: łac. Bellinus, wł. Bellino

św. Bellinus z Padwy

biskup

Wspomnienie w Martyrologium Romanum:

26 listopada

św. Bellinus z Padwy
św. Bellinus z Padwy

Życiorys św. Bellinusa z Padwy

Święty Bellinus z Padwy urodził się pod koniec XI wieku w Padwie (Włochy). Pochodził, ze znanej, szlacheckiej rodziny Bertaldich. W 1107 został mianowany kanonikiem, a następnie archiprezbiterem w Padwie. Kościół w Padwie przeżywał w tym czasie trudne chwile. W 1110 roku do miasta powrócił Piotr Cizarella, tamtejszy zdeponowany biskup. Bellinus wraz z biskupem Sinibaldim został zesłany na wygnanie do Este. Do Padwy powrócili dopiero w 1115 roku.

Natychmiast rozpoczęli dzieło głębokiej odnowy padewskiego Kościoła, jego duchowieństwa i ludu. Odbudowano także katedrę zniszczoną przez trzęsienie ziemi w 1117 roku. W 1125 roku obaj wzięli udział w obradach soboru laterańskiego. W tym samym roku zmarł biskup Sinibaldo, a Bellinus został wybrany na jego następcę.

Pod koniec następnego roku rozpoczął wizytację diecezji. Dużą wagę przykładał do odzyskania dóbr kościelnych, zdewastowanych i złupionych w czasie wojny. Był stanowczy, ale było w nim wiele miłości. Wykazywał wyjątkową troskę o biednych, nie bał się możnych i umiał stawić im czoła. Równocześnie łagodził spory, które wybuchały pomiędzy rozmaitymi instytucjami kościelnymi. Dzięki Bellinusowi nie doszło w 1141 roku do wojny pomiędzy Padwą a Vicenzą.

Swoją postawą naraził się na nienawiść wielu możnych ludzi. W 1147 roku wpadł w zasadzkę w pobliżu Fratta Polesine i został zamordowany. Historycy nie są zgodni co do dokładnej daty śmierci Bellinusa. Wiadomo, że zabójcą był Tomasz Capodivacco, którego skazał na zwrot dziesięcin należnych biskupstwu.

Ciało Bellinusa zostało tymczasowo złożone w małym kościele San Giacomo di Lugarano niedaleko Fratta, gdzie przeleżało ponad 60 lat. Następnie doczesne szczątki pochowano w kolegiacie San Martino di Variano, obecnie S. Bellino.

W 1647 roku kościół został odnowiony, a w prezbiterium umieszczono polichromowaną urnę z marmuru, którą można podziwiać do dziś. Od 2 lipca 1977 roku do 22 listopada 1980 roku relikwie św. Bellinusa z Padwy były wystawione do publicznej czci wiernych. Na koniec warto jeszcze wspomnieć, że pierwszą biografię św. Bellinusa napisał biskup Adrii – Bonazonta (lub Bonagiunta) w 1288 roku.

Czy wiesz, że…

starożytna tradycja głosi, że w 1153 roku papież Eugeniusz III wpisał Bellinusa do kanonu Świętych Męczenników? Nie jest to jednak poparte żadnymi dokumentami.

Patronat

Święta Bellinus z Padwy jest patronem miasta i diecezji Adria we Włoszech; wzywany przeciw ugryzieniom psa i wściekliźnie.

Modlitwa do św. Bellinusa z Padwy

Boże, Ty napełniłeś świętego Bellinusa duchem prawdy i miłości do kierowania Twoim ludem, spraw, niech przykład i modlitwy świętego Bellinusa, przyczynią się do naszego postępu. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

Galeria zdjęć

✍️ Zostaw ocenę – Twoja opinia jest dla mni ważna!

Średnia ocena / 5. Liczba głosów:

⭐ Oceń ten wpis jako pierwszy!

🙏 Dziękuję za ocenę!

👀 Zobacz też innych świętych i błogosławionych

🫶 Doceniam Twoją szczerą opinię – to dla mnie cenna wskazówka.

Poprawmy ten wpis!

Powiedz jak mogę ulepszyć ten wpis?