tercjarka dominikańska
Wspomnienie w Martyrologium Romanum:
18 czerwca
Życiorys bł. Hosanny Andreasi
Błogosławiona Hosanna Andeasi, znana także jako Osanna Andreasi lub Osanna z Mantui, urodziła się 17 stycznia 1499 roku w Carbonarola (Włochy). Pochodziła z arystokratycznej rodziny. Legenda głosi, że cudem nauczyła się czytać i pisać. Pewnego dnia zobaczyła kawałek papieru z dwoma słowami i powiedziała: Te słowa to Jezus i Maryja. Od tego czasu potrafiła podobno przeczytać wszystko, co odnosiło się do duchowości.
W swojej autobiografii Libellus opisała, jak około szóstego roku życia nad brzegiem Padu ujrzała anioła. Ten zaprosił ją do uwielbiania Boga poprzez piękno i bogactwo całego stworzenia, zachęcając ją do gorącej miłości do Stwórcy. Anioł uniósł ją także do nieba, gdzie mogła kontemplować niebiańskie hierarchie anielskie. W kolejnych ekstazach ukazało jej się Dzieciątko Jezus – „wspaniałe i bielsze niż śnieg” – które potem zobaczyła ponownie, tym razem zanurzone we krwi, jako ofiarny baranek poświęcony dla zbawienia ludzkości. Jednocześnie, pełna kontemplacyjnego podziwu dla Bożego stworzenia, Hosanna z wielką wrażliwością zwróciła się ku ubogim i potrzebującym, którzy w społeczeństwie nie znajdowali wsparcia w zaspokojeniu swoich podstawowych potrzeb.
W 1463 roku Hosanna przyjęła habit tercjarki dominikańskiej w zakonie św. Dominika. Szczególnym wzorem były dla niej św. Katarzyna ze Sieny oraz Hieronim Savonarola, współczesny jej kaznodzieja. Oboje inspirowali ją swoją niezłomną postawą moralną i życiem pełnym wyrzeczeń, które starała się naśladować. Hosanna prowadziła surowy tryb życia, umartwiając swoje ciało przez biczowanie, posty i czuwanie.
W 1467 roku, podczas jednej z mistycznych wizji, Hosanna piła krew z otwartego boku Chrystusa. Tego samego roku Chrystus zawarł z nią duchowy ślub, wkładając na jej palec pierścień – symbol wiecznej, niewidzialnej dla innych miłości.
10 lat później jej ciało zostało naznaczone stygmatami na rękach, boku, stopach i czole w formie zaczerwienionych obrzęków, które nie krwawiły ani nie rozdzierały skóry. Podczas jednej z wizji jej serce ukazało się jako przebite i podzielone na cztery części, co stało się symbolicznym motywem w jej przedstawieniach ikonograficznych. Do końca życia intensywnie uczestniczyła w męce Jezusa, zwłaszcza w środy i piątki. Hosanna obdarzona była również darem uzdrawiania, niosąc pomoc zarówno osobom ciężko chorym, jak i tym, które znajdowały się już w stanie agonalnym.
W 1480 roku Hosanna zwróciła się w liście do markiza Mantui, Fryderyka I, z prośbą o szatę dla ubogiej wdowy. Był to początek owocnej współpracy z rodziną Gonzagów, dzięki której Hosanna stała się jedną z najważniejszych postaci duchowych swojej epoki. Fryderyk I powierzył Hosannie opiekę nad swoją żoną Małgorzatą Bawarską i szóstką dzieci. Jego następca, Franciszek II, mąż Izabelli d’Este, także prowadził z Hosanną korespondencję, odpowiadając na jej prośby o pomoc dla biednych wdów, bezposagowych dziewcząt oraz więźniów. Sama Izabella d’Este uczyniła ją swoim przewodnikiem duchowym oraz doradcą w sprawach politycznych. Wierzono też, że modlitwy Hosanny miały szczególną moc, co przypisywano narodzinom wyczekiwanego dziedzica Fryderyka II w 1500 roku.
Hosanna Andreasi zmarła 18 czerwca 1505 roku w Mantui. Na jej pogrzebie zgromadziło się wielu wiernych i zakonników. Jej doczesne szczątki zostały złożone początkowo w kościele św. Dominika, a 1813 roku przeniesiono jest do katedry w Mantui, gdzie spoczywają do dziś.
Pierwszą biografię bł. Hosanny z Mantui napisał w 1507 roku jej duchowy kierownik o. Hieronim Scolari. Inny biograf Hosanny podkreśla, że jej głównymi cnotami była pokora, wytrwałość i uległość woli Bożej, upodobanie ciszy i samotności, a także wstręt do próżnych rozmów.
Modlitwa do bł. Hosanny Andreasi
Ześlij nam, Boże, ducha mądrości i miłości, którym napełniłeś swoją służebnicę, błogosławioną Hosannę, abyśmy wiernie Ci służąc, za jej wzorem podobali się Tobie przez wiarę i uczynki. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Galeria zdjęć
