biskup
Wspomnienie w Martyrologium Romanum:
18 czerwca
Życiorys św. Grzegorza Barbarigo
Dzieciństwo
Święty Grzegorz Jan Kacper Barbarigo (wł. Gregorio Giovanni Gaspare Barbarigo) urodził się 16 września 1625 roku w Wenecji (Włochy), w rodzinie wpływowego i pobożnego senatora Republiki Weneckiej. Już od najmłodszych lat otoczony był troską o wszechstronne wykształcenie, które obejmowało nauki humanistyczne, przyrodnicze i dyplomację. Niestety, wcześnie stracił matkę, co jeszcze bardziej zbliżyło go do ojca, który stał się jego duchowym i intelektualnym przewodnikiem.
Młodość i początek wielkiej kariery
W 1643 roku Grzegorz Barbarigo wziął udział w misji dyplomatycznej do Monastyru (Münster), gdzie uczestniczył w negocjacjach pokoju westfalskiego, kończącego wojnę trzydziestoletnią. To tam poznał arcybiskupa Fabio Chigiego, późniejszego papieża Aleksandra VII, który zauważył jego talent, pobożność i potencjał. Pod jego wpływem Grzegorz kontynuował studia w Padwie, gdzie w 1655 roku uzyskał doktorat z prawa cywilnego i kanonicznego.
Droga duchowna
Chociaż Grzegorz rozważał życie zakonne, jego spowiednik dostrzegł w nim powołanie do posługi kapłańskiej. 21 grudnia 1655 roku przyjął święcenia kapłańskie. Niedługo potem papież Aleksander VII mianował go prałatem honorowym Jego Świątobliwości (tak zwany prałat domowy) i powierzył mu prestiżowe funkcje w Kurii Rzymskiej. Podczas epidemii dżumy w 1656 roku Barbarigo wyróżnił się heroiczną pomocą dla chorych i potrzebujących, co zdobyło mu uznanie jako oddanego duszpasterza.
W 1657 roku Grzegorz Barbarigo został mianowany biskupem Bergamo, a później także kardynałem i biskupem Padwy. Zainspirowany św. Karolem Boromeuszem, zaangażował się w reformy trydenckie Sobór powszechny Kościoła katolickiego, który odbył się w Trydencie we Włoszech w latach 1545-1563, dbał o rozwój katechezy, fundował szkoły (ponad 300) oraz troszczył się o wydawanie literatury katolickiej. Założył też seminarium w Padwie, które w krótkim czasie zyskało jednego z najlepszych w Europie. Podczas swojej posługi odwiedził 320 parafii, a jego działalność edukacyjna objęła nawet katolików w krajach islamskich. Uczestniczył w konklawe łac. conclave – zamknięte pomieszczenie w budynku, pokój. Tu jako zgromadzenie kardynałów dla wyboru papieża w roku 1667, 1676, 1689 i 1691. Papież Innocenty XI uczynił go odpowiedzialny, za katolickie szkolnictwo w Rzymie i całej Italii.
Beatyfikacja i kanonizacja
Grzegorz Barbarigo zmarł 17 czerwca 1697 roku i został pochowany w katedrze Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Padwie. Proces beatyfikacyjny rozpoczęto w 1699 roku, a papież Klemens XIV wyniósł go na ołtarze w 1771 roku. Kanonizacji dokonał papież św. Jan XXIII dnia 26 maja 1960 roku. Święty Grzegorz Barbarigo jest przedstawiany w stroju biskupa lub kardynała, a jego atrybutami są mitra, księga i krzyż.
Patronat
Święty Grzegorz Barbarigo jest patronem szkół katolickich, wydawnictw i wydawców.
Czego uczy nas św. Grzegorz Barbarigo dziś?
Grzegorz Barbarigo pozostawił po sobie niezatarte ślady w historii Kościoła. Jego działalność reformatorska, troska o edukację oraz głęboka pobożność sprawiły, że stał się wzorem biskupa zaangażowanego w dobro duchowe i materialne wiernych. Jego życie stanowi wzór pokory, oddania Bogu oraz niestrudzonej pracy na rzecz wiernych. Dziś, św. Grzegorz Barbarigo inspiruje nas, byśmy z taką samą gorliwością służyli Bogu i bliźnim.
Myśli św. Grzegorz Barbarigo
„Zawsze leżało nam na sercu umacnianie najdoskonalszych w pobożności, nauce i kulturze, kleryków i kapłanów, którzy z pomocą łaski niebios zagrzewają do pobożności nie tylko ducha dobrych, lecz także powinni otwierać twarde serca złych oraz zamglonych przez winę rozum i grzeszników oświecać wspaniałym światłem prawdy”.
Modlitwa do św. Grzegorza Barbarigo
Boże, z Twojej woli święty Grzegorz, Twój wyznawca i biskup, jaśniał pasterską gorliwością i miłosierdziem wobec biednych, spraw łaskawie, abyśmy czcząc jego zasługi, naśladowali przykład miłości. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Galeria zdjęć
