dziewica
Wspomnienie w Martyrologium Romanum:
17 lipca
Życiorys św. Marceliny z Mediolanu
Święta Marcelina z Mediolanu zwana także Marceliną z Trewiru, urodziła się około 330 roku, najprawdopodobniej właśnie w Trewirze w Galii (współczesne Niemcy). Była siostrą św. Ambrożego, biskupa Mediolanu oraz św. Satyra. Jej ojciec był wysokim urzędnikiem cesarskim. Po jego śmierci wraz z matką przeniosła się do Rzymu. Tam na Boże Narodzenie lub w Uroczystość Objawienia Pańskiego 353 roku przyjęła z rąk papieża Liberiusza welon, oznakę dziewic poświęconych Bogu. Odtąd wiodła swe życie pełne bogobojności i surowych umartwień.
Gdy jej brat został biskupem Mediolanu, osiadła w tym mieście. Brat dedykował jej jedno ze swych dziełek De virginibus (O dziewicach) i skierował do niej wiele listów, z których jednak do dziś zachowały się tylko trzy. Marcelina w swych pobożnych praktykach sięgnęła duchowych wyżyn. Pościła codziennie do wieczora; a czasem mijały całe dni bez jedzenia. Piła tylko wodę. Nigdy nie położyła się, by odpocząć, dopóki nie ogarnął jej sen. Większą część dnia i nocy poświęcała modlitwie, pobożnemu czytaniu oraz łzom boskiej miłości i współczucia.
Ambroży doradził jej, aby pod koniec życia złagodziła wyrzeczenia, a podwoiła zapał we łzach i świętej modlitwie, zwłaszcza w często odmawianych psalmach, modlitwie Pańskiej i wyznaniu wiary, które według niego są pieczęcią chrześcijan i strażnikiem naszych serc.
Marcelina zmarła w 398 roku i została pochowana obok swego brata Ambrożego. Starożytna mediolańska inskrypcja głosi, że zmarła ona w połowie lipca.
Modlitwa do św. Marceliny z Mediolanu
Boże, ze czcią wspominamy dziewicze życie świętej Marceliny, wysłuchaj nasze prośby i spraw, abyśmy wytrwali w Twojej miłości i postępowali w niej aż do końca życia. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Galeria zdjęć
