Rita z Cascia

wdowa, zakonnica

Wspomnienie w Martyrologium Romanum:

22 maja

Życiorys św. Rity z Cascia

Święta Rita (Ryta) urodziła się w 1380 roku w Cascia, małej umbryjskiej wiosce położonej w Apeninach (150 km od Rzymu). Dla rodziców, którzy byli już w podeszłym wieku, narodziny córki były wielką radością. Rita nosiła w swoim sercu pragnienie poświęcenia życia Bogu w zakonie. Jednak kiedy skończyła 12 lat, została poślubiona Paolowi Ferdynandowi.

Rodzice Rity byli zachwyceni pozycją społeczną kandydata. Sami w podeszłym już wieku byli pełni obaw, że ich śmierć pozostawi córkę samą, bez środków do życia. Pożycie małżeńskie, trwające 18 lat przyniosło Ricie dwóch synów, bliźniaków, oraz prawdziwą mękę. Już kilka tygodni po ślubie okazało się, że opinia człowieka brutalnego, lubiącego uciechy, autorytarnego, krążąca o Paolu, niewiele odstaje od rzeczywistości. Rita cierpiała w milczeniu. Nigdy nie wyzbyła się łagodności i cierpliwości. Wśród sąsiadek zyskała sobie miano „niewiasty bez urazy”. Ofiarowała swe cierpienia za nawrócenie męża. Na krótko przed zamordowaniem Paola z motywów politycznych, jego charakter uległ całkowitej zmianie i przez pewien czas atmosfera w domu stała się wręcz idealna. Przypisuje się to niezachwianej cierpliwości i nieustannym modlitwom Rity. Przebaczyła ona zabójcom męża, podobnie jak zrobił to umierający Paolo. Jednak synowie Rity nie zamierzali puścić tego faktu w zapomnienie. Poprzysięgli zemstę na napastnikach. Gdy błagania, perswazje, modlitwy i pokuty Rity nie przynosiły zamierzonego efektu, modliła się raczej o ich śmierć, niżby mieli popełnić tę straszna zbrodnię. Lepiej umrzeć przebaczając niż żyć bez przebaczenia – powtarzała.

We właściwym czasie jej modlitwy zostały jednak wysłuchane, obaj synowie zmarli podczas zarazy panującej w mieście, otrzymawszy posługę Kościoła i przebaczywszy zabójcom ojca. Rodzice Rity już od dawna nie żyli, Teraz w ciągu zaledwie kilku miesięcy straciła męża i dzieci. Nic już nie stało na przeszkodzie, aby rozpocząć życie zakonne, nic poza regułą klasztoru augustiańskiego świętej Marii Magdaleny w Cascia, która zabraniała wstępu wdowom.

Modlitwy Rity ponownie zostały wysłuchane, kiedy jej patroni: Augustyn, Mikołaj z Tolentino i Jan Chrzciciel objawiając się jej pewnej nocy wprowadzili ją do klasztoru. Zaryglowane bramy i zamknięte drzwi otwarły się cudownie, żeby wpuścić ją do kaplicy, gdzie zdumione siostry zastały ją nazajutrz. Dostrzegając w tym niezwykłym wejściu świętą wolę Bożą, ostatecznie przyjęto Ritę do zgromadzenia. Przeorysza i mistrzyni nowicjatu nie szczędziły przyszłej świętej udręk i upokorzeń. Nakazano jej na przykład podlewać codziennie rano i wieczorem kawałek drewna włożony do wysuszonej ziemi. Mimo wszystkich tych prób Rita nigdy nie straciła cierpliwości i pogody ducha, a ku zdumieniu wszystkich sióstr, kawałek drewna, którym się opiekowała wypuścił pączki, zakwitł i wydał wspaniałe winogrona.

Zainspirowana kazaniem wygłoszonym przez niezwykłego franciszkanina, św. Jakuba z Kresów błagała Boga o jakiś udział w cierpieniach Chrystusa i na jej czole w sposób cudowny pojawiła się rana od ciernia. Ropiała ona wydając tak agresywny odór, że następne 15 lat życia Rita spędziła w odosobnieniu, wyłączając kilka tygodni, kiedy jako przedstawicielka zakonu, wraz z kilkoma innymi siostrami, udała się do Rzymu na obchody Roku Jubileuszowego w 1450 roku.

Na kilka dni przed wyjazdem, na czole nie było widać najmniejszego śladu stygmatu, choć ból nie zniknął. Po powrocie do Cascia, zgodnie z prośbą siostry Rity stygmat znowu pojawił się na jej czole, a z nim odrażający odór. W 1457 roku była już całkowicie wyczerpana życiem pełnym pokuty i cierpień. Zbliżał się kres jej dni. Na trzy dni przed śmiercią, która nastąpiła 22 maja 1457 roku, otrzymała łaskę widzenia Jezusa i Maryi. Kiedy przechodziła do wieczności cela, w której przebywała, napełniła się nadzwyczajną wonią, a zadziwiające światło emanowało z rany na czole.

św. Rita z Cascia

Rita została beatyfikowana 16 lipca 1627 roku przez papieża Urbana VIII. Kanonizował ją  24 maja 1900 roku papież Leon XIII. W bazylice w Cascia mieści się pozłacany grobowiec, w którym znajduje się kryształowy relikwiarz Świętej. Na jej czole do dnia dzisiejszego widać ślad rany. Również miły zapach wydziela się z ciała z okazji świąt. Symbolem, jaki towarzyszy Ricie jest róża, przypominająca o różach, które zostały zerwane na jej prośbę podczas mroźnej zimy, ostatniej w życiu świętej.

W ikonografii Święta przedstawiana jest zawsze w habicie, pojawia się bądź jako starsza, bądź młodsza zakonnica. W ręku trzyma krzyż albo gałąź palmową z trzema koronami. Na skroni ma często ranę od ciernia z korony cierniowej ukrzyżowanego Jezusa.

Czego uczy nas św. Rita dziś?

Święta Rita całym swoim życiem – jako żona i matka, a także jako zakonnica, uczy nas jak zbliżać się do Boga ze swoimi codziennymi sprawami. Jak mówił św. Jan Paweł II: Oto widzimy kruche ciało kobiety niewielkiej wzrostem, lecz wielkiej świętością; która żyła w pokorze, lecz której heroiczne życie chrześcijańskie jest dziś znane na całym świecie. Oczywiście nie rozwiąże ona wszystkich naszych trudnych problemów, dlatego warto w niej widzieć nie tylko patronkę od spraw beznadziejnych, ale także jako przewodniczkę na drodze walki o miłość i świętość.

Modlitwa do św. Rity z Cascia

Boże, który wywyższasz pokornych, Ty sprawiłeś, że święta Rita odznaczała się miłością i cierpliwością, spraw przez jej zasługi i wstawiennictwo, abyśmy nieśli swój krzyż wytrwale i zawsze Cię miłowali. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

Inne modlitwy do św. Rity z Cascia

Patronat

Święta Rita z Cascia jest patronką od spraw trudnych i beznadziejnych oraz sióstr św. Ryty. Wzywana jest w przypadku trudności egzaminacyjnych; w chorobach związanych z wysypką i krostami.

Galeria zdjęć