opat
Wspomnienie w Martyrologium Romanum:
18 grudnia
Życiorys św. Wilibalda
Święty Wilibald urodził się około 700 roku w południowej Anglii, w rodzinie głęboko chrześcijańskiej, która wydała jeszcze dwoje świętych Wunibalda i Waldburgę. Od piątego do dwudziestego roku życia przebywał w klasztorze w Woltham. W 720 roku opuścił ojczyznę i udał się – wraz z ojcem i bratem – do Rzymu. Poznawał cywilizację łacińską i zwiedzał miejsca biblijne. Następnie przebywał w Bizancjum, gdzie miał okazję wniknąć w kulturę grecką.
Od 730 roku był mnichem na Monte Cassino. W dziesięć lat później papież Grzegorz III wezwał go do udziału w misji niemieckiej. Była to inicjatywa św. Bonifacego, zwanego później Apostołem Niemiec. W rok później w Eichstätt przyjął święcenia kapłańskie. W 741 roku otrzymał sakrę biskupią.
Św. Willibald swoją działalność biskupią rozwijał przede wszystkim w Eichstätt, obejmując nią bawarskie, frankońskie i szwabskie ludy, zamieszkujące tereny pomiędzy rzekami Dunajem, a Regnitz. Ośrodkiem jego działalności były także opactwa w Heideheim i Solnhofen. W 778 roku podyktował swojej krewnej, zakonnicy o imieniu Hugeburc, wspomnienia ze swych pielgrzymek i wędrówek. Tak powstała jego biografia.
Wilibald zmarł 7 lipca 787 roku (przy czym rok śmierci nie jest całkowicie pewny). W ikonografii przedstawiany jest jako biskup, z racjonałem, z pastorałem, z księgą, z dwiema strzałami, z rodzeństwem lub całą rodziną.
Modlitwa do św. Wilibalda
Boże, nasz Ojcze, Ty obdarzyłeś biskupa Wilibalda i całą jego rodzinę radością spotkania z Chrystusem i życiem zgodnym z wyznawana wiarą. Za ich wstawiennictwem udziel nam łaski kroczenia szlakiem ewangelicznych błogosławieństw i naśladowania ich w zapale szerzenia Ewangelii. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Galeria zdjęć
