Wit

męczennik

Wspomnienie w Martyrologium Romanum:

15 czerwca

Życiorys św. Wita

Święty Wit żył pod koniec III wieku w mieście Mazzara (południowo-zachodnia Sycylia, Włochy). Był synem zacnej rodziny. Jego ojciec, który był poganinem, piastował godność senatora miasta. Opiekunką Wita była Krescencja, chrześcijanka, która wychowywała go po chrześcijańsku. Wspierał ją w tym jej mąż Modest.

Ojciec dowiedział się wierze syna, gdy ten miał siedem lat. Schlebianiem i pogróżkami próbował go odwieść od wiary lecz bezskutecznie. W końcu postawił Wita przed namiestnikiem, któremu również, mimo gróźb i tortur, nie udało się nakłonić go do porzucenia Chrystusa.

Wreszcie cesarz Dioklecjan małego chłopca usiłował zdobyć pochlebstwami i obietnicami. Wit odpowiedział, że nie potrzebuje żadnych ziemskich skarbów i żadna siła nie zdoła go zmusić do złożenia ofiar rzymskim bogom. Oburzony cesarz kazał zaprowadzić go wraz z opiekunami na arenę i wypuścić na nich lwy. Wit wyprostował się, uczynił znak krzyża i lwy się leniwie położyły. Było to swego rodzaju przedstawienie dla widowni. Ostatecznie został wrzucony do wrzącego oleju i tak poniósł śmierć męczeńską za wiarę. Miało to miejsce w 303 roku w Lukanii (Włochy). Według tradycji razem z nim do kotła wrzucono również koguta jako część rytuału przeciwko czarom. Dlatego też św. Wit jest obrońcą tych, którzy wcześnie wstają i opiekunem przed zaspaniem.

W XVI wieku w Niemczech z nieznanych powodów niektórzy ludzie wierzyli, że taniec przed posągiem św. Wita w dniu jego święta zapewni im rok dobrego zdrowia. Taniec ten z czasem stał się popularnym zjawiskiem, a jego intensywność mylono z choreą (pląsawica mała, łac. chorea minor), znaną później jako Taniec św. Wita. Świętego zaczęto wzywać jako obrońcę przed tą dolegliwością. Z tego powodu św. Wit został patronem tancerzy, a w późniejszym czasie również aktorów.

Święty Wit należy do grupy 14 Wspomożycieli. W ikonografii jest przedstawiany jako chłopiec w bogatym stroju. W ręku trzyma liść palmowy. Atrybutami jego męczeństwa są lew, kogut lub uwiązany pies. Kult św. Wita szybko rozprzestrzenił się do Rzymu. Papież Gelazy I pod koniec V wieku wspomina o jego znaczeniu, a św. Grzegorz Wielki w 511 roku informuje o istnieniu klasztoru św. Wita na Sycylii. W VII wieku w Rzymie powstała kaplica dedykowana świętemu. W 756 roku relikwie św. Wita zostały przewiezione przez opata Fulrada do klasztoru św. Dionizego we Francji, a w 836 roku trafiły do Corvey w Niemczech. W 925 roku cesarz Henryk I przekazał relikwię dłoni św. Wita księciu św. Wacławowi. Relikwia ta przechowywana jest do dziś w katedrze św. Wita w Pradze. Oprócz tego relikwie św. Wita można znaleźć w około 150 miejscach w Europie.

Patronat

Święty Wit jest patronem Czech i Saksonii, Sycylii, Pragi, Pomorza, aktorów, aptekarzy, górników, karczmarzy, tancerzy, taksówkarzy i zwierząt. Wzywany przeciwko atakom zwierząt, ugryzieniom psów, przeciw padaczce, przeciwko burzom i piorunom.

Modlitwa do św. Wita

Za przyczyną męczennika Twego Wita prosimy Cię, Panie, daj Kościołowi Twemu nie unosić się pychą, lecz czynić postępy w miłej Ci pokorze, by wzgardziwszy tym, co nieprawe z ochotną miłością wykonywał wszystko, co słuszne. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

Galeria zdjęć