zakonnica
Wspomnienie w Martyrologium Romanum:
17 grudnia
Życiorys św. Wiwiny
Święta Wiwina urodziła się około 1109 roku w Oisy (Belgia). Pochodziła ze szlacheckiego rodu. Pociągana ku świętości opuściła dom rodzinny i rozpoczęła życie pustelnicze niedaleko Brukseli. Następnie założyła tam klasztor Grand-Bigard, który przyjął regułę benedyktyńską. Wiwina została pierwszą opatką tego klasztoru.
Niestety nie posiadamy bliższych informacji o jej dalszym życiu. Zmarła 17 grudnia około 1176 roku. Kult potwierdził papież Urban VIII w 1625 roku. W 1794 roku, po kasacie opactwa relikwie Wiwiny trafiły najpierw do Notre-Dame des Victoires koło Brukseli, a od 1812 roku znajdują się one w Orbais, belgijskim ośrodku pielgrzymkowym. Święta czczona jest głównie w Belgii.
Wiwina jest wzywana w chorobach gardła, gorączce i zapaleniu opłucnej żebrowej, w przypadku zarazy racicowej i pyskowej zwierząt. W ikonografii przedstawiana jest zwykle jako opatka benedyktyńska. Jej atrybutem jest płonąca świeca, ponieważ pewnego razu Wiwina miała w cudowny sposób rozpalić zgaszoną świecę. Na wszystkich wyobrażeniach ikonograficznych ma księgę, a niekiedy także zakrzywiony opacki pastorał, makietę kościoła bądź naczynie w kształcie wazy.
Patronat
Święta Wiwina jest wzywana w chorobach gardła, gorączce i zapaleniu opłucnej żebrowej, w przypadku zarazy racicowej i pyskowej zwierząt.
Modlitwa do św. Wiwiny
Boże, dzięki Twojej łasce święta Wiwina wytrwale naśladowała Chrystusa ubogiego i pokornego, spraw za jej wstawiennictwem, abyśmy wiernie trwając w naszym powołaniu osiągnęli doskonałość, której wzór nam dałeś w swoim Synu Jezusie Chrystusie. Który żyje i króluje na wieki wieków. Amen.
Galeria zdjęć
