papież
Wspomnienie w Martyrologium Romanum:
21 listopada
Życiorys św. Gelazego I
Święty Gelazy I był z pochodzenia prawdopodobnie Afrykańczykiem urodzonym w Rzymie (Włochy). Należał do kleru rzymskiego, a za pontyfikatów Symplicjusza i Feliksa był ich sekretarzem. Na stolicę Piotrową wstąpił 1 marca 497 roku.
Kościół przeżywał wtedy wielkie trudności. W Italii panował król Ostrogotów, Teodoryk. Nie wygasła jeszcze schizma akacjańska. Narastały nieporozumienia ze Wschodem. Ponadto rozszerzyły się błędy pelagiańskie. W obliczu tych przeciwności Gelazy okazał wiele energii i rzutkości.
W chrystologii stanowczo bronił formuł św. Leona Wielkiego i soboru chalcedońskiego. Przeciw pelagianom równie zdecydowanie wysunął dogmat grzechu pierworodnego i zajmował stanowisko, które można nazwać umiarkowanym augustianizmem. Jeszcze mocniej akcentował rolę i autorytet papiestwa. Idea prymatu w jego oświadczeniach znalazła dlatego szczególnie silny wyraz, co ukształtowało podstawy do dalszego rozwoju kościelnej świadomości oraz wielu idei, znanych później z okresu walki papiestwa z cesarstwem. Podobnie rzecz się miała z wieloma zarządzeniami dyscyplinarnymi, które weszły później na stałe do prawodawstwa kościelnego.
Ta zdecydowana wola odnowienia i podtrzymania dyscypliny sprawiła, że historycy okres jego rządów nazywali niekiedy gelazjańskim renesansem. Jego imię wiąże się też z twórczością liturgiczną. Przypisywany mu jednak i znany pod jego imieniem sakramentarz nie wyszedł w całości spod jego pióra i uległ późniejszym modyfikacjom. Nie jego autorstwa jest też sławne Decretum Gelasianum, ustalające kanon ksiąg świętych. Gelazy zmarł w 496 roku. Martyrologium Romanum wspomina go 21 listopada.
Modlitwa do św. Gelazego I
Wiekuisty i wszechmogący Boże, Ty chciałeś, aby święty Gelazy rządził całym Twoim ludem, służąc mu słowem i przykładem, strzeż swoimi modlitwami pasterzy Twojego Kościoła oraz powierzone im owce i prowadź ich drogą zbawienia. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Galeria zdjęć
