Mikołaj Czarnecki

opat

Wspomnienie w Martyrologium Romanum:

2 kwietnia

Wspomnienie liturgiczne:

28 czerwca

Życiorys bł. Mikołaja Czarneckiego

Błogosławiony Mikołaj Czarnecki urodził się 14 grudnia 1884 roku we wsi Semakiwici (Zachodnia Ukraina). Pochodził z prostej, ale pobożnej rodziny i był najstarszym z dziesięciorga dzieci. Po ukończeniu szkoły średniej wstąpił do gimnazjum św. Mikołaja w Stanisławowie, a następnie wstąpił do seminarium duchownego w Stanisławowie. Ze względu na jego gorliwość w nauce i życiu duchowym, biskup wysłał go na studia do Rymu. Święcenia kapłańskie otrzymał w 2 października 1909 roku. Już jako kapłan powrócił do Rzymu, gdzie w krótkim czasie uzyskał doktorat z teologii. Został profesorem dogmatyki i filozofii w seminarium Stanisławowskim, a także pełnił w nim obowiązki ojca duchowego.

Będąc jeszcze alumnem, myślał o klasztorze i życiu zakonnym. Dlatego w 1919 r. wstąpił do nowicjatu ojców redemptorystów obrządku wschodniego w Zboiskach (Lwów) i w roku następnym – 16 października złożył swoje pierwsze śluby zakonne.

Pracował jako misjonarz wśród greko-katolików na Wołyniu i Podlasiu.  Swoją pokorą i gorliwością życia apostolskiego, szybko zdobył autorytet nie tylko u wiernych Kościoła greko-katolickiego, lecz także wśród duchowieństwa prawosławnego. W 1931 roku papież Pius XI mianował go biskupem tytularnym Lebedo i wizytatorem apostolskim katolików ukraińskich Wołynia i Podlasia.

Podczas okupacji sowieckiej w roku 1939 został wygnany z Wołynia, a w 1945 roku aresztowany i umieszczony w więzieniu NKWD we Lwowie. W trakcie przesłuchań znęcano się nad nim, zmuszając go przy tym, do przejścia na Prawosławie i wyrzeczenia się wiary katolickiej. Po ukończeniu śledztwa we Lwowie bp Mikołaj został przekazany prokuraturze w Kijowie, gdzie przez rok oczekiwał na ogłoszenie wyroku. Nie uzyskując żadnych skutków śledztwa, sędziowie skazali go 10 lat ciężkich robót na Syberii, ponieważ został uznany za „agenta watykańskiego”.

W latach 1945-1956, Mikołaj przebywał w 30 obozach pracy i więzieniach sowieckich, w sumie 600 godzin był torturowany i przesłuchiwany. Wszystko to znosił z heroiczną cierpliwością i spokojem, modląc się za prześladowców i podnosząc na duchu współwięźniów. W czasie pobytu w obozach pracy i więzieniach, w ukryciu prowadził działalność duszpasterską.

Zwolniony z obozu w 1956 roku, prawie umierający został odesłany do Lwowa. Zmarł w opinii świętości 2 kwietnia 1959. Beatyfikował go papież Jan Paweł II 27 czerwca 2001 roku podczas pielgrzymki apostolskiej na Ukrainę. Jego szczątki spoczywają na cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie. Nazywany jest ukraińskim Mikołajem Cudotwórcą, ponieważ za jego wstawiennictwem wiele ludzi zostało uzdrowionych, tak duchowo, jak i fizycznie. Przy jego mogile każdego dnia można spotkać od kilku, do kilkudziesięciu modlących się osób. Co więcej, ziemia, w której spoczywają zwłoki bpa Mikołaja ma cudotwórczą moc. Dlatego prawie każdy, kto przychodzi do jego mogiły, zabiera jej trochę i wraca z nią do domu, z wiarą i głębokim przekonaniem w pomoc i uzdrowienie. Nowe Martyrologium Romanum wspomina go w dniu narodzin dla nieba (dies natalis), czyli 2 kwietnia, natomiast wspomnienie liturgiczne przypada na dzień 28 czerwca.

Modlitwa do bł. Mikołaja Czarneckiego

Boże, Ty włączyłeś do grona świętych pasterzy świętego Mikołaja, odznaczającego się wiarą, która zwycięża świat, i gorącą miłością ku Tobie, spraw za jego wstawiennictwem, abyśmy trwając w wierze i miłości, zasłużyli na udział w jego chwale. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

Galeria zdjęć