papież
Wspomnienie w Martyrologium Romanum:
8 września
Życiorys św. Sergiusza I
Święty Sergiusz I był z pochodzenia Syryjczykiem, ale urodził się w Palermo (Sycylia). Gdy po śmierci papieża Konona w roku 687 rozgorzał spór pomiędzy dwoma kandydatami na papieża – Teodorem i Paschalisem, wybrano w końcu Sergiusza.
Już na samym początku swego pontyfikatu Sergiusz I okazał postawę niezłomną: nie ugiął się, kiedy Justynian II żądał podpisania uchwał z Trullo (synodu odbytego pod kopułą pałacu cesarza), które między innymi zawierały sformułowania dotyczące wysokiej rangi Konstantynopola oraz inne, wrogie wszystkim zwyczajom zachodnim. Cesarz chciał go wtedy, jak ongiś Marcina I, ująć i uprowadzić, ale w obronie papieża stanął lud rzymski oraz ściągnięte z Rawenny milicje. Wysłannik cesarza musiał się ratować ucieczką.
Należy ponadto podkreślić, że Sergiusz I dobre stosunki utrzymywał z Anglią (Aldhelm) i Francją, a Wilibrordowi, którego wysiłki popierał, posłał paliusz. Do liturgii zachodniej wprowadził święta maryjne obchodzone na Wschodzie: Zaśnięcie (Wniebowzięcie), Hypapante (Ofiarowanie Pańskie, znane u nas jako Matki Bożej Gromnicznej), Narodzenie i Zwiastowanie, a także święto Podwyższenia Krzyża. Wprowadził do łacińskich obrzędów eucharystycznych śpiew Agnus Dei (Baranku Boży). Wyświęcił dziewięćdziesięciu sześciu biskupów, osiemnastu kapłanów i czterech diakonów.
Sergiusz I zmarł 8 września 701 roku i w tym dniu jest wspominany w Martyrologium Romanum, choć Ado umieścił go w swym martyrologium pod dniem następnym, czyli 9 września.
Modlitwa do św. Sergiusza I
Wszechmogący, wieczny Boże, Ty wybrałeś świętego Sergiusz I, aby przewodził całemu Kościołowi oraz budował go słowem i przykładem, za jego wstawiennictwem strzeż i kieruj na drogę zbawienia wiecznego pasterzy Kościoła razem z ludem im powierzonym. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Galeria zdjęć
