dziewica, założycielka
Wspomnienie w Martyrologium Romanum:
29 stycznia
Życiorys bł. Bolesławy Lament
Błogosławiona Bolesława urodziła się w 1862 roku w Łowiczu. Jej ojciec był rzemieślnikiem. Mając 22 lata wstąpiła do zgromadzenia Sióstr Rodziny Maryi. Pracowała jako nauczycielka i wychowawczyni w Warszawie, Petersburgu i na Krymie. W roku 1905 założyła nowe zgromadzenie Misjonarek Świętej Rodziny, którego celem była praca ekumeniczna na ziemiach pińskiej, białoruskiej i wileńskiej – terenach zróżnicowanych pod względem narodowościowym i wyznaniowym, a także pomoc ludziom biednym, upośledzonym, zepchniętym na margines społeczeństwa.
Bolesława założyła nowe placówki swego zgromadzenia na Białorusi, w Estonii, Finlandii, Litwie, Polsce, Rosji i Ukrainie. Stawiając siostrom i sobie wzór Świętej Rodziny, naśladowała Ją w ubóstwie, umiłowaniu pracy, wytrwałości i delikatności. W jej duchowości uderza wierność woli Bożej, postawa wstawiennicza i wynagradzająca. Zmarła 29 stycznia 1946 roku w Białymstoku i tu dziś znajduje się jej sanktuarium.
Sanktuarium bł. Bolesławy Lament w Białymstoku
Beatyfikował ją 5 czerwca 1991 roku Ojciec Święty Jan Paweł II. W czasie homilii papież powiedział między innymi takie słowa pod jej adresem: Tę córkę miasta Łowicz powołał Bóg do tworzenia katolickich zakładów opiekuńczo-wychowawczych oraz innych ognisk opieki duchowej w dalekim Petersburgu, Mohylewie, Żytomierzu, a po pierwszej wojnie światowej – zwłaszcza na ziemi pińskiej, białostockiej i wileńskiej. Prowadziła swoje dzieło wśród ustawicznych przeciwności, dwukrotnie przeżyła utratę całego dorobku założonego przez siebie zgromadzenia, nieraz przyszło jej oraz jej współsiostrom pracować w głodzie i bez własnego mieszkania. Miała zwyczaj umacniać się wówczas znanym hasłem duchowości ignacjańskiej: ‘Wszystko na większą chwałę Bożą’. Ostatnie pięć lat swojego życia spędziła – sparaliżowana – z wielką cierpliwością i w rozmodleniu. Przez całe życie odznaczała się szczególną wrażliwością na ludzką biedę, przejmował ją zwłaszcza los ludzi upośledzonych w społeczeństwie, ludzi zepchniętych na tak zwany margines życia czy nawet do świata przestępczego. W głębokim poczuciu odpowiedzialności za cały Kościół boleśnie przezywała Bolesława rozdarcie jedności Kościoła. Sama doświadczyła wielorakich podziałów, a nawet nienawiści narodowych i wyznaniowych, pogłębionych jeszcze bardziej przez ówczesne stosunki polityczne. Dlatego też głównym celem jej życia oraz założonego przez nią zgromadzenia stała się jedność Kościoła.
Myśli
„Mamy pomagać Chrystusowi Panu w poszukiwaniu dusz, które oddaliły się z Jego owczarni, a On pragnie je odnieść do swej trzody i wzywa nas do pomocy”.
„Ufajmy Jego Boskiej Opatrzności i pamiętajmy, że nigdy nie pośle nam ponad siły nasze tego, czego byśmy nie mogli udźwignąć”.
„Starajmy się, aby we wszystko włożyć miłość, niech miłość będzie duszą naszego życia, zasadą i pobudką wszystkiego, ale zasadą świętą, pobudką silną, a wtedy cóż to będzie za życie nasze […] uświęcone, pełne światła i zasługi, będzie to życie prawdziwie już błogosławione”.
„Ukochać należy całym sercem wolę Bożą – a wtedy tylko dzieło Jego posuwać się będzie ciągle naprzód”.
Czy wiesz, że…
Zgromadzenie Sióstr Misjonarek Świętej Rodziny (łac. Congregatio Sororum Missionariarum Sanctae Familiae, skrót MSF) pracują w Polsce, we Włoszech, w Zambii, w Kenii, w Tanzanii, w USA, na Białorusi, na Litwie i w Rosji?
Modlitwa do bł. Bolesławy
Boże, Ty dla większej chwały Twojego Imienia sprawiłeś, że błogosławiona Bolesława Maria, poświęcając się pracy w dziele jedności chrześcijan, dała nam wzór żywej wiary, przez jej wstawiennictwo wejrzyj łaskawie na owczarnię Twojego Syna i spraw, niech wszyscy, których uświęcił jeden chrzest, złączą się w prawdziwej wierze i bratniej miłości. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Galeria zdjęć
