kapłan, zakonnik
Wspomnienie w Martyrologium Romanum:
7 stycznia
Życiorys św. Rajmunda z Penyafort
Święty Rajmund, urodził się w roku 1173 w Penyafort (Hiszpania), niedaleko Barcelony, w starej szlacheckiej rodzinie katalońskiej. Po ukończeniu z wyróżnieniem studiów, jako dwudziestoletni młodzieniec wykładał filozofię w Barcelonie, nie otrzymując za swoją pracę wynagrodzenia. U swoich uczniów starał się formować zarówno serce, jak i intelekt. Obdarzony głęboką wiedzą i osobistą kulturą, odznaczał się gorliwością w formowaniu przyszłych kapłanów, dla których napisał podręcznik teologii moralnej – Summa de peanitentia et matrimonio.
W wieku trzydziestu lat wyjechał do Bolonii, aby kontynuować studia nad prawem kanonicznym i cywilnym, tam też uzyskał stopień doktora. Po powrocie do Barcelony w roku 1219, został mianowany kanonikiem, archidiakonem i wikariuszem generalnym. A w 1222 roku wstąpił do zakonu kaznodziejskiego. Pracował żarliwie nad nawróceniem Maurów i Żydów, a równocześnie opracowywał dzieło zawierające wskazówki dla spowiedników. Papież Grzegorz IX wezwał go do Rzymu i mianował kapelanem pałacu apostolskiego, penitencjariuszem i swoim osobistym spowiednikiem. W tym czasie Rajmund napisał na polecenie Grzegorza IX pracę z prawa kanonicznego, znaną jako Pięć dekretów (łac. Liber extra). Praca składała się z pięciu ksiąg i zawierała dekrety wydane przez papieży oraz kanony soborowe od czasu ukazania się działa Gracjana (1140 r.) do 1230 roku. Na przykład w kwestii małżeństwa były to głównie postanowienia Aleksandra III, Innocentego III oraz ostatnich soborów laterańskich (III i IV). Warto dodać, że postanowienia te obowiązywały w Kościele do 1917 roku.
Po powrocie do Hiszpanii w 1238 roku Rajmund został wybrany generałem zakonu dominikanów, obejmując ten urząd po bł. Jordanie z Saksonii, który z kolei był bezpośrednim następcą św. Dominika. Jako generał opracował na nowo konstytucje zakonne. Po dwóch latach zrezygnował z tej funkcji i ponownie poświęcił się apostolatowi.
Zmarł w Barcelonie 6 stycznia 1275 roku. Kanonizował go 29 kwietnia 1601 roku papież Klemens VIII. Jego relikwie spoczywają w Barcelonie, w katedrze św. Eulalii, w jednej z bocznych kaplic.
W ikonografii św. Rajmund Penyafort przedstawiany jest w habicie dominikańskim, lub jako płynący po morzu, przy czym jego płaszcz zakonny stanowi żagiel, ponadto towarzyszą mu chorągwie, klucze, księga i pióro pisarskie. Czczony był 23 stycznia, ale nowe Martyrologium Romanum wspomina go w dniu narodzin dla nieba (dies natalis), czyli 6 stycznia oraz w dniu 7 stycznia (liturgiczne wspomnienie).
Patronat
Święty Rajmund z Penyafort jest patronem Barcelony (Hiszpania) i wykładowców prawa kościelnego.
Myśli św. Rajmunda z Penyafort
„Porządek w księgach, porządek w życiu”.
„Kto porządkuje własne sprawy, ten przyczynia się do zaprowadzenia ładu w całym świecie”.
Czego uczy nas św. Rajmund z Penyafort dziś?
Od tego niezwykłego zakonnika możemy nauczyć się przede wszystkim mądrość i szacunku dla nauki, a jednocześnie głębokiej pobożności i pracowitości. Jego całe życie było służbą dla Kościoła i gorliwą służbą bliźnim.
Modlitwa do św. Rajmunda z Penyafort
Boże, Ty obdarzyłeś świętego Rajmunda wielkim miłosierdziem wobec grzeszników, za jego wstawiennictwem wyzwól nas z więzów grzechu, abyśmy w swobodzie ducha pełnili Twoją wolę. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Galeria zdjęć
